тој (зам.) - сам (зам.)

Тие ги беа задржале примитивните чувства што тој самиот мораше со свесен напор повторно да ги учи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Очекував дека овој ќе рече, остави го, ќе рече, не знае што зборува, тресе зелени, но место тоа, тој самиот прокркори од смеа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вистина е, тие филозофски дискусии ги водеше и тој самиот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во некаква мртовечки зелена светлина што му лежела од другата страна на очите гледал танконог белец со проѕирна кожа како удира со копита крај гол куп месо на својот господар, потоа со нечујни скокови доаѓа до јама на чии запалени гранки догорува облеката на неговиот јавач, ја крева муцката кон небото и пишти со детски глас; под гранките догорува мртовецот и никој не ќе знае кога ќе му ја најде черупката дека жилата на челото била сечена - нејасна вина, ништо повеќе, грч на душата што се јавнувал само ноќе; гори мртвиот Дмитар-Пејко, коњот ја издолжува уште повеќе танката шија, копнее по сребрената 'рж на небото или му се моли на некој коњски бог да му ги исцери раните од селанските секири и колови; на жилава гранка зад карпите под кои пред тоа била дружината се мавтаат на ветар скинати узди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се чудел Онисифор Мечкојад, поточно не тој самиот туку како некој одамнешник да демнел од него со прашања зошто не го оставил другиот Онисифор сам да се расправа со закопот, како и пред тоа - со покојниковите претчувства и предвидувања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подобро би било да не го присетуваме на тоа. - Кога би можело, ама тој сам се наденува.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Зашто, што е најчудно, и тој самиот не знае за ова големо патување.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А тој самиот си се познаваше добро: ако тргне по патот на козарите, ќе им се предаде со сета душа, ќе ги поведе, ќе им ги открие своите книги за козите, ќе се вклучи вистински во времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)