И, како совршено заокружување на сѐ она што веќе ми го имаше речено, онаа смешна додавка: иако не бил моментот за спомнување обетки, белегзии и други женски глупости ете, таа и тоа го прави па затоа сите отклоненија во нејзиниот разговор да не сум ги сфаќал сериозно.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Само нејзе и кажуваат кога имаат прање и други женски работи...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)