- Не знам, но јас веќе вака не можам, - воздивна Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
И секој пат, кога ќе изгрее денот, тој забележува - момата е побледа, очите ѝ се поцрвени. Не може веќе вака.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Огнот се плаши од вода, водата од крава, кравата од волк, волкот од пушка, пушката од 'рѓа.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
И секој пат, кога ќе изгрее денот, тој забележува - момата е побледа очите ѝ се поцрвени. Не може веќе вака.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се буди у тебе мутираниот Миладинов и ти вика: „Не, ја не можам веќе вака да седам!
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)