- Која е таа Мортенија? – го прашав човекот што потрча крај мене. Не ме ни погледна.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Наоколу звучниците повторуваа од покривите сѐ едно исто: Мракот и сенките денот го сменија, ова е миг на алчната Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
ИДЕИТЕ НА АДА - Лето во Скопје, тоа ти е како зима во Гоби.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Та, нели индиго бојата донесена од пазарот за мирудии во Гоа е длабока колку дното на Индискиот Океан, или далечна колку врвовите на Хималаи, а тоа е едно исто?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тој го повторува тоа секој ден. Сѐ едно исто - или нешто слично.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сѐ едно исто во различното!
Сѐ едно цело расчестено!
Злодобар Дух, првотен Бог!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Секој си ја следи страсно
сопствената смрт.
Страста и стравот од смртта се
едно исто.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ама, патем, само едно исто ми се одѕива во ушите: „ние пак ќе те побараме, ние пак ќе те викнеме“ .
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)