никогаш (прил.) - порано (прил.)

Херман му вели на човекот дека никогаш порано не ги има видено овие таблети, тие се нови.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се насмевнува и ја прифаќа кесичката со две бели таблети.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Зборувај! –налутен во гласот како никогаш порано викаше дедо Ѓорѓи, а мустаците се нишаа горе- долу.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во Ребека (1940), користеше подвижна камера како никогаш порано; монтажата (клучот на својот стил) не ја напушти, но кадарот при возењето беше многу поочигледен - како во Опседнат okno.mk | Margina #22 [1995] 133 (1945), Озлогласената (1946) и Случајот Парадин (1947).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Споредување никогаш и нема.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ѕидовите на шишето стануваат затвор, го исклучуваат сопственото јас од сѐ, додека во меѓувреме сопственото јас е прогонувано како никогаш порано, дури и внатре во границите на својот сопствен затвор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Луѓето зборуваат дека никогаш порано вакво нешто не се случило; никогаш ваква дамка и немаштија не удрила како сега.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Како никогаш порано, Татко му се довери на својот пријател, со пораки од дотогашниот свој живот, а и многу повеќе од тоа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој никогаш порано не заспиваше читајќи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Вистина, Бојан никогаш порано не се нашол во ваква положба, за да знае како мајка му ќе се постави, како ќе го преживува тоа, но сепак беше убеден дека таа цврсто верува во него, верува дури и повеќе одошто е потребно и смета дека нејзиното момче е цврсто, смело, решително и умно, па може насекаде и во секоја прилика да се снајде и да се постави како што треба, знае да ги совлада сите тешкотии.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го слушаше нивното ритмичко ѕвонење и му се чинеше дека никогаш порано немал слушано поубава, попленувачка музика.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Никогаш порано не бил толку пријателски настроен кон неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Она што ми направи зачудувачки впечаток беше препознатливоста на тие никогаш порано нечуени чекори.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во темнината само ние двајца, полека брзаме, се љубиме како никогаш порано, како тука да престанува темнината, а почнува денот.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Вакво нешто овој народ не видел, ваков јад од туѓинец не претрпел, ваква болка никогаш порано.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Додека одев кон своето место, го уловив погледот на Луција: таа насетуваше некаква крупна промена кај мене, оти никогаш порано јас немав задоцнето, ниту пак разговарав со таков циничен, препотентен тон со некој наставник; ме гледаше од ниско, и јас знаев дека меѓу нас е готово, дека мојот циркус е посилен од нејзината Партија; од друга страна, покрај неиздржливата болка дека ја губам, дека поминувам во еден друг свет, дека се реинкарнирам уште при живот, чувствував една неподнослива леснотија на постоењето, една слобода која ме опиваше: јас го имав, наспроти овој дисциплиниран клас, мојот циркус, и мојата Ина, со која за една ноќ бев полбизок одошто со Луција за четири години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Иако, веднаш да речам, никогаш порано ја немав замислувано на прошетка низ цветна градина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, таа слика ми се немаше јавувано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој е исто така избиран за јапонски претставник на биеналето што се одржува во Сао Паоло. Robert Storr Скорешниот десетдневен трансатлантски налет ми остави впечаток каков што никогаш порано не сум имал можност да почувствувам за тоа колку е целиот континент во постојана промена.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Никогаш порано не бев ѕирнал внатре и затоа решив да појдам со него.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ја прегрна, широко обвиткувајќи ги рацете околу неа, како никогаш порано.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
По селата со лет на молскавица се пренесуваше страшната вест и гласен, неутешлив, очајнички и голем плач се слушна каков што никогаш порано не беше слушнат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ништо политички корисно не се случува сѐ додека луѓето не почнат да кажуваат нешта никогаш порано кажани - со тоа овозможувајќи ни да ги визуализираме новите практики, спротивно на анализирањето на старите.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но овој ѓавол како да сакаше да се ослободи од сѐ што е темно на него и во него, како да сакаше да ги совлада сите идни искушенија со нова, никогаш порано недоживеана чистота на душата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Заради влакнестиот грб потсетуваше на ѓавол од прикаски кога се откопува себеси од песок и неродица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никогаш порано не видел такво нешто и ја викна Кетрин да се врати и да погледне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш порано не помислил дека телото на една педесетгодишна жена, раскрупнето од раѓање до монструозни размери, потоа стврднато и огрубено од работа, може да биде убаво.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Забележала дека носи некакви необични чевли... вели дека никогаш порано не видела никој да носи такви чевли. Значи, изгледало дека е странец.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш порано не беше видел или замислил жена од Партијата со козметика врз лицето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постојано во главата ми се вртеа имињата на Круме Волнаровски, госпоѓа Мариела, Богдан Русимиров, Ниротакис, Ема, Андон Клековски, Шефот, кои никогаш порано не ми беа предмет на размисла, како комплекс на соодноси при фокусирањето на било кое прашање од нашата дејност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега во моите размислувања сè почесто ми се врзуваа имињата на Круме Волнаровски и Шефот, на Богдан и Андон Клековски, на госпоѓа Мариела и Ниротакис.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема беше сериозна и молчалива како никогаш порано.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас знаев дека нејзината сериозност не беше израз на нејзините чувства, туку на нејзините убедувања и тоа беше она што ме стаписа, ми ја затвори устатата и ми ја спушти главата пред неа како челото да ми беше прелиено со тежок калај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
ЉУБА: Јас сега сама ќе ги набројам: како прво, неговото писателско височество, - не знам зошто мама бездруго сака тој да ја удостои со своето доаѓање; никогаш порано не доаѓал кај нас, а велат, непријатен е и препотентен...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но пред да ја забележам Бојка вниманието ми го привлече едно необично лице што никогаш порано го немав сретнато.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тогаш Бошко Манев се замисли како никогаш порано.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Верувам дека никогаш порано, пред појавата на Валери Соланис не дошол на идеја да ја изедначи славата што сам ја конструираше со таа на Мерилин или Лиз, слава која предизвикува стравопочитување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(...) На мојата изложба во Ферус галеријата во Лос Ангелес отидов со комби, заедно со Вин, Тејлор и Џерард.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој веруваше во целата ебана работа, верувам, наспроти средствата што ги користеше за манипулација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уметноста се повлече во цитаделите на културата од каде се појави дури од неодамна; рок културата беше пратена во прогонство на Main Street; и повеќето од децата на Фектори, меѓу кои и јас, избирајќи помеѓу Кејт Ричард и пост-минимализмот, се определија за музиката. (...) Но идејата останува заедно со Ворхоловата осудена на пропаст визија, така што мислам дека некаде во музејот на Енди Ворхол, треба да постои оваа, налик на пештера сребрена соба со бели излупени цевки и нечист под.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека сите беа убедени дека ми е страв од авиони, но не беше така - едноставно сакав да ја видам Америка, бидејќи никогаш порано не сум бил западно од Вирџинија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислев дека е добар поет и тоа и му го реков.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, длабоко во овие гради остана скриена голема тага и каде и да одам копнеам по едни очи многу топли, копнеам како никогаш порано.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Копнеам како никогаш порано да заспијам на твоите гради и да го слушам чукањето на твоето срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На душава да ја сошијам твојата љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Му кажав дека никогаш порано не бев чул за него.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ќе видиш нешто што никогаш порано не си го видел”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Виде пред себе сè онакво какво што го знаеше само сега од овој рид на кој никогаш порано не бил.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Зарем не гледаш колку те сакам?“ му рече милно земајќи му ги двата образи во своите скоро горешти дланки и потпикувајќи се во него како да го посакува како никогаш порано.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На авторот му се чини дека никогаш порано не бил толку нестрплив пак да се сретне со Летка. Иако ритуалот беше спазен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едо се чувствуваше потонат во неа како никогаш порано, но немаше волја за потребните живи движења на кои Германија го поттикнуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сите современици што пишувале за овие бурни настани се согласуваат со фактот дека апсењата биле масовни како никогаш порано, а тортурите големи.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Уморен беше од снеговите што во последната зима како никогаш порано ги притискаа неговите стари гранки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па дури и сивата карпа, на која славејчето никогаш порано не беше слетало, го погледна намуртено и не му дозволи да слета на неа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Само што влезе во градината слушна како неговите домашни се враќаат весели како никогаш порано.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)