мн. табуа
Вид збор: Именка, среден род
Кај примитивните народи - забрана што се става над некаков предмет, збор, над некакво дејство.
Слично со:
забрана (ж.)
Предрасуди изградени врз ирационално засновано верување дека допирањето, повредувањето или свесно и рационално нивно актуализирање донесува несреќа и зло на поединецот и заедницата.
Примери:
Ги урна табуата во македонското новинарство.
Слично со:
предрасуда (ж.)
Забрана за јавно изнесување на некои ставови, мислења или дејства; нешто за што јавно не смее да се зборува.