Снежана (име.)
- Не можам, Снежана цврсто ме стега. - воздивна куклата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Толку се сневеселувам што понекогаш ми доаѓа да го скршам тоа злобно огледало што ми се смее и потсмева како од него да се клешти онаа лошана кралица- вештерка од приказната за Снежана.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Благодарение на една нејзина пријателка успеа сосема легално да дојде до избирачкиот список и новата адреса на Саво и Снежана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Снежана в сон ја крена раката да се почеша.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Се совпаѓаат и името и презимето на Саво и на Снежана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Јас ќе ти помогнам! - рече Месечината и го пушти својот најсилен зрак кој заигра по лицето на Снежана и ја заскокотка по нослето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Снежана која од кујната го следеше разговорот, притрча мислејќи дека му се случило нешто.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се кладам дека сум те гледал во Снежана и седумте џуџиња! (На Грета ѝ набабрува жилата на челото) А како ви се допаѓа мојава пицерија?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Снежана во сонот слушаше а по лицето ѝ се шеташе чиста, радосна насмевка...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Месечината ѕирна уште еднаш низ прозорот, еден весел зрак се доближи до увото на Снежана, нешто ѝ прошепна во сонот и си отиде...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Искрено, Снежана, прво многу ми е драго што повторно се слушаме, што ми делуваш среќно и што си близу до нашиот крај...
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Мамо, јас сакам да сум Снежана - дотрча Ева и снажно го загриза најсочното од тазе купените јаболка.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Цртај цвеќиња. Ете, нацртај ми гулаб, и јас ќе ти ја дадам Снежана и седумте џуџуња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Снежана се сеќаваше на зборовите на главниот доктор на одделот кога ги гледаше нејзините наоди.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
За дар, новопечениот аспирант за доктор, од Снежана, мајката која во него ја вгради сета своја мудрост и добрина, доби стетоскоп и апарат за мерење притисок.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Расте под крилјата на моите пријатели Снежана и Саво“.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Конечно Снежана ги спие својот сон- исполнет со пролетна бајка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Рака на срце, тогаш таа беше со разобличено тело, со мев до заби но, сепак, сметаше на својата препознатлива широка насмевка заради која тогаш, пред многу години, доби комплимент токму од Снежана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А куклата не можеше да спие, зашто секогаш имаше огворени очи, па го долепи своето устиче до увото на Снежана и почна тивко, шегнешкум да ѝ раскажува за чудното, полноќно патување.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Утредента кога се разбуди Снежана ја зема својата кукла, го побара под масата и сиротото, заборавено меченце, па заедно со нив седна на креветот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
