Унгарија (име.)
Со методите што ги применував ја насетив соработката на Ниротакис со луѓе од Кратово околу некаков илегален логор за азиланти, како и неговата врска со специјалци од Србија и Унгарија за пренесување на мигранти во западно-европските земји.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Слободно можам да кажам дека ние бевме третирани исто како и унгарските ученици, кои си плаќаа за нивниот престој.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Така, мајка ми од Полска дојде во Унгарија.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Хотелите се приказна за себе. Откако Унгарците се отворија кон светот како туристичка земја, хотелите станаа претесни да ги примат гостите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Имаше многу деца од многу села, но јас знам дека нас од нашето село нѐ качија во еден товарен воз и нѐ однесоа до унгарската граница...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Го заклучи дуќанот, доби благослов од мајка му, ја облече униформата, ја натна војничката шајкача на глава и замина на границата кон Унгарија. На 6 април германските бомбардери го надлетаа Белград и почнаа да ги бомбардираат најзначајните згради.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Не знам дали постои друг град во Европа со толку многу слаткарници, каде што се консумираат во изобилство унгарските слаткарски специјалитети, а сега, во летните месеци, и сладолед и пиво.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Имаше слушнато дека Југословенките и Унгарките во Идн Парк тајно зборувале за мистериозни магии и љубовни напивки, што ги маѓепсувале луѓето со силна љубовна заслепеност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таму во Ташкент не престанавме да се прашуваме зошто тие по излегувањето од Сибир, не најдоа храброст да се појават пред поранешните борци, сега работници во советските заводи, во фабриките на Чехословачка, Унгарија, Романија и во Полска?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Но ете, откако го фрли тој сомнеж на него, зборуваше нешто нејасно за тајни канали преку границата на нашиот јужен сосед, за шверцување мигранти од Тунис, Мароко, Алжир, Нигерија, Авганистан и Пакистан, за луѓе од Кратово ангажирани околу некаков илегален логор за азиланти, за соработници на Ниротакис од Србија и Унгарија, за земји од Европа.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Лекарот рече нешто на унгарски, а потоа на руски: - Ранетиот во операционата сала - рече отсечено и излезе.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Од терасата на хотелот „Дуна“ се восхитував од убавините на тврдината на аласите и на Кралскиот дворец, во кој е сместена националната Уметничка галерија на Унгарија, уживав во ладните пијачки и, навикнат на секој чекор во Будимпешта да гледам убав, млад свет, не ме зарадува глетката на терасата која, буквално, беше окупирана од старици, облечени во шарени алишта, та дури смешни, и помислив - остарела Будимпешта.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тоа беа ранети излекувани во унгарските болници.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Особено е лошо, ако во унгарската метропола се пристигне ноќе.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Германците се во Братиндол и во Ратиндол. Под Пелистер. Со нив има и Бугари и Унгари. За туркање на топовите ги зеле. 188
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со еден збор, одеа за да му се пофалат на Унгарецот дека пред турсково и овде имало многу нешта за пофалба.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
По настаните во Унгарија 86, велат, ни се влошија односите и со Романија. Нервозни времиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понекогаш на овдешните собири се сретнувам со своите колеги, „источњаци“, EEW (East-Europian Writer), и гледам како се прилагодуваат кон однапред зададениот стереотип, како спремно дрдорат за censorship-от (иако самите не ја искусиле цензурата), како дрдорат за посткомунизмот, за секојдневието на својата тажна Источна Европа, како зборуваат за демократија и транзиција, како предлагаат мерки за излез од кризата (од национализам до агрикултура!), како спремно ги прифаќаат идентификациските етикети што ги носат како беџови, како се фаќаат едни за други - Русите за Унгарци, Унгарците за Чеси, Чесите за Полјаци, Полјаците за Романци, Романците за Бугари - како сите сложно да сакаат да ја откорнат таа голема и интересна посткомунистичка репка. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 159
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Кога завршивме осмо одделение, за мала матура организиравме екскурзија околу Балатон (тоа е единственото езеро во Унгарија и многу е убаво!).
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Оттука нѐ презедоа Унгарците. Тие, веројатно, беа од Црвениот крст.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
