ако (чест.)
- Ако сакаш, можам да останам со тебе или повремено да доаѓам.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Ако, нека однесе!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Ама снег, ама вејавица.... - рече Стојан. -Ако, ако, нека врне...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И нас ако не нѐ би вода престори нѐ па секни, пресуши!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Селаните ако ти се лутат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во просторот помеѓу куќите и рекичката што брзала ослободена од мраз и со поинаква боја заради надојдената снеговица, гласот како да не значел ништо зашто сѐ што ќе се кажело тоа истото веќе некој го мислел, не еден туку повеќето, ако не и сите околу запрегите. Во такви часови и тагата онемувала.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе ми се слоши ако продолжам да мислам. Но вистина е, вистина: си мислев нешто чудно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Ако, ако... Нека се јадоса. Треба да разбере дека не е лесно да одведе во Ресен охридска девојка... - се закикоти Атина, која за сето време ѕиркаше низ пердето и гледаше сѐ што станува во чунот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Денеска, откога отидовме вие, освен Северна порта друга порта и не отворивме. Затоа и снегот од сокаков не е изринет. Ако, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Чичкото размислува. - Тогаш ќе го боцнеме твоето убаво и кротко Мече, ако?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Вие сте овде да ја капарите душата на рајата. Ако!
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Но ако. Има време да се наигра со јагнињата, со овие ојагнетиве и со оние што можеби уште денес, или утре ќе се појават на белиот свет.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Еден саат чука тик-так, тик-так, Собирајте од афион мак Зрнциња кафе и пламено кајче и правете хероин за идните во воздухот сили поколенија; не чекајте време нема. Нечии мили кафени труби О, мила врбо бесрамна Наравоучение ни цицка, ни гс ко штица си рамна, Ако сакате да живеете долго исти се сите стомаци и да бидете здрави кога се полни бидете работливи како мрави. Кон одот за господа и божјиот суд на бескрајната Ако сакате да бидете први (верници) меланхолија во долината не бидете победни и од црви. сивите пци. 54 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Што ако веќе некоја го има „купено“ за време на нејзиното отсуство.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но сепак уплашено рече: - Ако се смеам, ама не ве сакам.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„Ако, синко, голема гревота е дете да е гладно. Леб и нешто со леб секогаш има дома“, рече мама.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И тогаш нешто беше се изразила за мене, Ама ако: испревртано време, лошо, болежливо, и не знаеш што правиш. 150
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И Зоки трчаше по собата, го дуваше балонот, пак го испушташе воздухот и пак ја врзуваше грлушката толку занесено, само за да му покаже на стрико си дека ете, тој и без неговиот подарок убаво си поминува и дека нималку не му е криво што ништо не му донел. Ако, нека види!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој му ја подаде свеќата на Лествичникот, а овој, во суетата своја грозна, ми ја предаде светлината мене, за да не му биде на услуга на Филозофот, втор да не биде, лачиносец да не е, и јас помислив: „Ако. Нека остане светлината Негова кај мене, кога Лествичникот е слеп за да ја познае, а дадена на рака му беше“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ако венчаваа тие за половина лира, тој земзше бела меџудија, ако свртат тие на српски пари — десет динари, тој венчаваше за пет итн. се додека тие изумреа без наследници, та си го поклопи целото село од двесте куќи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
