алхемичар (м.)
За алхемичарите, патот можеше да се спореди со минувањето низ пустината на мистиците во претпоставена спирала се надоврза Климент Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Третиот чинител на равенката глава/алемичарски сад е Каменот на мудроста.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Подземните“ уметници и идеолози се алхемичари кои кореспондираат со космичкиот интелект.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ликот на таткото, најавен (заедно со библиотеката) како клучен лик и во претходните книги на Старова, е еден посебен тип на чудак, речиси алхемичар, кој верува дека сите книги од неговата библиотека, ако се прочитаат според една и само една точна синтакса, го кријат клучот на балканското историско проклетство, во кое егзилот е неодминлива судбина.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Едновремено, алхемичарите во ѕвездата гледале симбол на Девица (Невеста) - уште еден елемент кој ја поткрепува нашата предложена идентификација Невеста/ѕвезда.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Јунг повлекува мошне интересна паралела меѓу поимот на огнот и потсвеста, во својот коментар за мистичните патувања на алхемичарот Михаел Маер.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сабејските алхемичари симболично го антиципирале она што Дорн, неколку векови подоцна, ќе го бара од Посветениците: „Од мртов камен престорете се во жив камен на мудроста“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Според мислењето на алхемичарите, завесата е непроѕирна само за непосветените.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во алхемиската традиција токму на свадбениот одар се извршува coniunctio oppositorum на парот Брат/Сестра (Крал и Кралица), и како таков тој му е сличен на алхемичарскиот сад во кој се слави свадбата меѓу Сонцето и Месечината.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се вратив во заборавениот дом (Речиси незабележлив среде шумата од зборови) Овде сѐ е приготвено во вид на копнеж Како во собата на Алхемичарот кој штотуку И се приближил на формулата за објава на златното доба (Мислам дека станува збор за нестварни одаи Или за скалила што водат кон нив)
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
За алхемичарите, поимите доле/земја/пасивно, се поклопувале со поимите месечина/ вода/женско.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
DUCHAMP (3) Значењето на анаграмите во алхемичарската традиција е исто онолку големо како и значењето на игрите со зборови.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како алхемичар изгубен во лавиринтот на зборовите, Климент Камилски долго време чекореше низ коридорите на својата библиотека, барајќи ја својата еурека, којашто мислеше дека е во неговите книги.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Баш во мигов, пак, Краснојарск е домаќин на тајната конференција на сибирските алхемичари кои се договараат како, без никој да дознае, да извезат црвена боја за фустанот на сопругата на американскиот претседател за свечениот прием во Белата куќа во чест на кинескиот претседател, отшто во белата куќа меѓу сите зналци и душкала има и такви кои знаат дека џиш црвената може да џишне на незгодни места, може да џишне мнозина, а богами може да џишне и цели народи, ако алхемичарите се вљубени во џишнувањето.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Алхемичарите зборот „вел“ го употребувале во неговото оригинално антитетичко значење на прикривање (velum, завеса, вел) и откривање (revelare, откривање, симнување или повторно навлекување на завесата).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Квадратурата на кругот е една од најчестите алегории за освојување на вештината. Basillius Walentinus, алхемичарот од 17 век, ги поврзува квадратот, кругот и креветот за да ја изрази следнава идеја: „Креветот на Мајката кој до скоро беше квадрат / Наскоро ќе стане Кружен.“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Чекорот што нѐ води од семантичката идентификација на „глава/сад“ до алхемиската равенка „глава/ алхемичарски сад“ (alambik, vas hermeticum) мошне е кус, и повторно Јунг ни помага да го совладаме, укажувајќи дека „главата или черепот (testa capitis) во сабејската традиција служела како сад во кој се извршува трансформацијата“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Американецот Вилијам Бароуз, неговиот земјак Томас Пинчон и Ирецот Џемс Џојс се алхемичарите кои ја применија квантната динамика и теоријата на хаос во лингвистиката.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Волшебникот Мелкијад од Макондо на Гарсија Маркез ги знаел сите тајни на алхемичарите од Македонија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во неа Татко како алхемичар на идеите на животот можеше успешно да ги претскажува настаните на Балканот и пошироко, да ја насетуваше блиската војна, да го одредува времето за преселбата, минувањето на границата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
