бабин (прид.)
Не верувам во приказни и бабини деветини. Верувам во други нешта.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
И така мајкините и бабините најсакани гинеле за славата на Грција и вределе за Грција само тогаш, кога знаеле да пукаат, да убиваат други, да отстојуваат, со својата крв да ја величаат Грција.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
СТЕВО: Тоа е бабина деветина. Празно верување дека ако некому му влезе влакно во грлото, околу коренот на влакното ќе се створи месо кое не е човечко и кое ќе расте и нарасне толкаво да го угуши човекот.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
На железничката станица долго ме гушкаше и ме советуваше: „Умен да си, бабин. Да не скиташ. Да не се тепаш. Да не правиш некаква беља.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Пропаднаа бабините илузии да го види сина си крај амбасадорот Али Фетхи Окјар во Париз!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- Се изморило, бабиното јуначе! Баба ќе ми ти даде да ручаш.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Да не ми настинеш, бабин убав... Баба везден ќе те мисли...“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
- Ех, во бабините кажувања волчицата ги бранела волчињата - чедата свои - од човекот - ѕвер, ловџијата кој тргнал да ги убие.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
„Бабини, домаќинот е бериќет. Од Бога ни е пратен. Да не е тој, ќе немаме што да јадеме...“
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Колку и да се пластеа подоцна во мојата свест албанскиот мајчин јазик, македонскиот јазик на моето школување во Македонија со другите јазици како и српско-хрватскиот, бугарскиот, па францускиот, италјанскиот, германскиот, другите јазици на моето школување, остана жив засекогаш бабиниот аманет од заборавениот турски јазик, бабината синтагма а kapi, во која како да беа содржани пораките на сите учени и недоучени јазици!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Над него се разлетаа бабини вретенца, во Пупипафија познати како самовилски коњчиња.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Мене ми е многу мило дека сум бабин убав, бабино сонце, машко на баба - и кутре, и пиле, и маче, и зајаче, и билбилче и сѐ можно и неможно - ама ми пречи дека премногу се грижи за мене и тие милосливи зборови ми ги кажува и пред другарите, па Љупчо, водачот на нашата група, ми се потсмева - бабино галениче.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Како на зло да му играше десното око. Чудно, не веруваше во тие бабини деветини.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чујте сега, о девојки, Б'лгарчета млади, бабин приказ, нејни думи и душевни таги.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Едниот вели дека ако на сон газиш во лајна ќе се поболиш Другиот му одвраќа дека се тоа бабини деветини Во лајна ако газиш само ќе смрдиш додава суровиот реалист
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Момчето го чеша обрастениот тил и гледа преку бабината глава во модрите врвови на Козјак.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Златната она, прошепнуваше Перса, бабината радост!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
А вториот веќе и не допрашуваше ами повторуваше Дека сето тоа се само бабини деветини И дека со нова жена нови ќеифови се тераат Особено ако е како оваа еве што оди пред нас И подвртува со газето како пропелерче Во некоја берберница среде тукашните или мексиканските жеги
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Кога Татковата мајка појде во 1937 година за првпат во Турција кај нејзините сестри и внуки, заминати во Цариград уште во султанските времиња, тие се чудеа на бабиниот егзотичен јазик преполн со неразбирливи, за нив егзотични (арапски и персиски зборови).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
