бере (несв.)
Нѐ потераа да береме компири и моркови...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Седи со здравје и не бери гајле...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Ич не му бери гајле, мајче...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Касметлија... касметлија си, сестро. И не бери гајле. Ќе ја носиме чупата најлесно што ќе можеме...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Рекле така ќе биде и секој ако не му се свиде Може друга улога да избере на овој терен Што не значи дека друг гајле ќе му бере Ниту дека ќе остане до крај верен На својата кауза, ако си земе пауза.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
- Така. Те видела жена му на клисарот. Доаѓа овде и колне: „Не сакам да ми ги бере.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ох, ти гугувче малечко! Што си згрешило ти пред господ, да береш грижа уште од пет години?...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Зар ја паметите гранката од која во најраното детство имате берено цреши?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
По градините веќе се береа жолтите круши кантарки и црвените јаболка.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Заедно беревме цвеќе во вазна со црвено вино преполнета во оваа врелост со оружјето на најголемиот инстинкт, ја сруши вазната и протече црвено вино...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Не ќе се сетите уште еднаш да берете туѓо.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Море, бери ум зашто некој Лазо ќе ти го собери...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Пчелка мед бери со устенце си мало баба ѝ краде.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Времиња тешки дојдова уште потешки прокуди, од ден на ден се умира и души бере с години.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
- Не му бери гајле... така ми рече и командирот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Берела суви тревчиња по трапиштата и селскине врбјаци.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Можеби јас сум еден од оние
кои сликаат според соништата
кои одбиваат да ловат, значи да убиваат
со полуотворената уста на стрелата
за да ја наполнат својата
и на своите жени
плодови саможитни што берат
и за нас се молат
да има улов повеќе одошто ни треба
(жените кои мислат поинаку
ги праќаат своите души
на срните да им бидат штитник
на стрелите урок)
за пречек ни принесуваат
богат огрев
богот на гревот ни го ложат пред спиење
за да заборавиме на писокот на жртвите
поостер од остриците во нив набиени
за да гинеме од ноќ во ноќ
непоштедени од грозата на лажната смрт
заблазувајќи им на оние кои писнале
еднаш засекогаш!“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак човек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откога ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Како некоја полза да имам од него, па уште и стравот да му го берам!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Клекна и почна да ги бере делумно за да му мине времето, но и поради една нејасна желба да има букет цвеќе да ѝ го понуди на девојката кога ќе се сретнат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
