беспомошен (прид.)
Се чувствував беспомошна.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Следеа денови на беспомошност. Стравови од секое тропнување на портата...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Затоа што власта само зема, затоа што е алчна, лакома, свирепа, бесчувствителна спрема сакањата и прижелкувањата на малечките и беспомошните, сиромасите, осамениците и немоќните.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Гледајќи го својот земски бог погледни малку во бедотијата своја ништожен поданик, нималку вреден жеден за внимание, беспомошен слуга Коленичиш пред тој изрод и крвник во твојата внатрешност сѐ е пусто обезличен дух на обичен смртник со мирис на катран и горчливо чуство
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Го удри дедото по главата и ѝ го украде здолништето на бабата која беше беспомошна без бастунот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Откри дека додека седел задлабочен во беспомошното размислување тој исто така пишувал како автомат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Бран од самосожалување се спушти врз него и го проголта огромна беспомошност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
И беспомошни во ова венење немо простум стоиме обата.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Религијата е ризница од претстави настанати од потребата човечката беспомошност да се направи поднослива, создадени од материјалот на сеќавањата на нашето сопствено детство и детството на човечкиот род.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Девојката беше беспомошна пред очите на насилникот од кои гледаше глад на бик.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Чувството на беспомошност одново го обзеде.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го обзеде чувство на целосна беспомошност.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Механизмот на памтењето со мака ги оживува, често беспомошен да ги поврзе и да ги одвои од случајностите, да ги предаде наполно и јасно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како можев на татко ми било што да му речам за неа, кога ќе го видев неговото деформирано, будалесто лице, беспомошноста и очајот во неговите очи.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Како чума да минала низ градината како офтика црна во домот та гасне полека сѐ во беспомошноста на векот и човекот и радоста на човекот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Во нејзината беспомошност ја препознавав беспомошноста на моето детство и мојата младост, и секој мој непријателски збор или постапка кон тоа суштество кое бавно умираше немаше да биде одмазда, туку изживување врз себе, врз мојот спомен за девојчето, за девојката и за младата жена која бев некогаш.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Секогаш во секој момент ќе постои возбудувањето од победата, задоволството од згазувањето на непријателот кој е беспомошен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа беше спротивно на тенденцијата кон механизирање, која стана квазиинстинктивна речиси во целиот свет и, уште повеќе, секоја земја што остануваше индустриски неразвиена беше беспомошна во воена смисла и беше осудена да падне под доминација, директна или индиректна, на своите понапредни противници.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јанче долго молчеше со погледот закован во трпезата, разговараа тие тројцата сами, во гостинската одаја, а кога го управи на Дамческите, во нивните очи виде иста таква беспомошност каква што го имаше него навасано.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Мислев на беспомошноста, како на едно од најрано осознаените чувствувања во животот и на тоа дека и покрај сите подоцнежни искуства беспомошноста останува нашата најчеста придружничка. Затоа и го избрав молчењето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
