болница (ж.)
Првин ме сместија во болницата на Црвениот крст, но, кога ја видоа раната, ме однесоа во воената болница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во болницата никогаш не се оладуваат креветите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сите ранети лица властите ги сметале како затвореници и ги лечеле во затворската болница.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Кога го донесоа во болница изгледаше како да не е при свест.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ѕвонарот беше единствениот човек затечен во домот од стариот персонал на болницата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Градот е пекол, градот е студ градот е преплавен со разврат и блуд и секој чесен го сметаат за луд во градот е потребен страшниот суд Редици на шалтери, редици во банки редици во болници, редици во Бутел ефтина шминка на ефтини луѓе ефтин дух во градот прескап
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во болницата го држеа само за реклама на советската медицина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А потоа и неа ја донесоа в болница на испирање.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Си земам авторска слобода да кажам оти сѐ уште помислувам дека ме замениле во болница, блазе си им...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Од надлежните на болницата беше известен за породувањето.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Никогаш не му дадов знак дека е во мене и дури по оној несреќен ден кога ме расипа агрономот во изораната нива и додека бев во болница во Сомбор тој се појави и јавно ми призна дека мене ме гледа како замена за својата спалена невеста независно што ми се има случено.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ние тука се посоветувавме и одлучивме куците девојки уште денес да ги пратиш во главната болница.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ме качиле на санка за в болница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го кренаа да го носат в болница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама не можам да влезам во болницата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го кренаа и го префрлија в болница.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Го барав и во болница, да не го удрила некоја кола па да паднал во кома и да не знае кој е.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Мене во болницата ме донеле луѓе кои виделе како трчам по кејот, како молам за помош, како паѓам на колена, како удирам со дланките од плочникот на кејот, како паѓам во бессознание.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
