браво (изв.)
Ракоплескањето шуми како пролетен дожд врз ламарина по салата и од сите страни се чуствуваат извици: Браво! Ние се гордееме со тебе!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Браво! А од каде знаеш дека овој дел од пушката е кундак? - праша инструкторот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И кога се случуваше да застанеме за да се создаде колоната, тогаш го галев, му велев браво, стари, издржа и продолжи да издржуваш, немој да откажеш на нерамниот пат, фаќај ја кривината, лапни ја угорнината.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И пушката завршува со... - Кундак! - громко се слушна гласот на Циљка. - Браво!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Браво капетане, капетане алал, секоја чест кормило мајсторе!“ – се раздрав со гласот мој цел, и ми дојде некако убаво, лесно на душата, и продолжив да навивам, да го бодрам...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
БОЖО: Браво. Помалку талентирани луѓе не успеваат да надробат ваква попара ни во три животи.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
(Куќата на Херцог. Богато наместен салон. Сара свири клавир. Гостите со чаши в раце слушаат. Сара завршува. Аплаузи. Сара приоѓа кон Стево.) СТЕВО: Браво. Прекрасно.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Браво, уште ова требаше. Малку ми беа мозочни кризи, па сега треба да се справам со љубомора.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
И знаете што ми рекоа? Ми рекоа: браво! Така те сакаме.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Одејќи кон соблекувалната видов неколку девојки како ми довикнуваат. Браво Филип. Ти си најдобар!
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
— Браво, браво, почнувам и јас да викам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Олаџак, рече неговото величество, браво!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Нив можат да ги предизвикаат само театарски адоранти налик на оние што ги истакнувале вредностите на пиесата на Виктор Иго „Ернани“, што го исвиркале „Галеб“ на Чехов, што со стиснати тупаници му се заканувале на Мерхолд оти им го упропастил Гогољевиот „Ревизор“ или, пак, налик на оние кои извиците „Браво“ од задоволната публика ги заглушиле со силни свирежи упатени кон тенорот Роберто Алања по завршувањето на романсата на Радамес од операта на Верди, „Аида“, изведена во Миланската скала.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Публиката падна во транс; аплаудираа, викаа „Бравооооо!“, и дружината излезе и се поклони: Луција беше невестата, а домаќинот беше никој друг туку – Фискулутурецот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Избилдувани мажи и жени - коишто речиси без иронија ги нарекуваат beefcakes (говедски колачи) - добиваат аплауз од околината. Браво тело!
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Браво, бре, ово је баш делија ... Него шта, не може свака рѓа да буде четник...
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
- Браво, јунаци! - рече комесарот и им честита.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
— Браво, велат некои Германки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Браво, аплаудира лицето на жената.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
- Браво, браво! Да му е алал! - дополни втор.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
