буди (несв.)
А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Како извор како глечер што под карпата се буди Искачен на лесни нозе а со копита од кремен Облак пенлив што го знае секој камен секој срт А по дното на поилото само еднаш кај ќе згазне растат млади месечини.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Зората во моето поле е како виолина напрегната Ридовите молчаливо руменеат како мислата на мене а гулабите играат во синевината како нашето чекање Виолината го крие во росата цвркотот на будењето Тој е како твојот смев набрекнат во младите гради Сонцето заигра по жиците и плисна млеко на музиката по сонливата трева Зората се кикоти и примира од смеа...
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Се будам наутро и се чувствувам добро само додека не се сетам што не е во ред за тој ден.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Постојано се превртуваше и се будеше од некои кошмари на кои потоа не можеше да се сети.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
4. будење Тогај се ведрам полека смеј се напоено време по тебе место мов израстуваат огромни мостови што укротени води ги враќаат во своите токови Оваа населба од сон заборави на лазење штом себеси и неа ја крена на крупните рамена свои
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Секоја утрина се будам млад како сонцето што далгите но сонот ги позлатува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
И којзнае по колку пати се будам да си ја побарам ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Низ мојата улица само јас поминувам и само навечер штом се успие тишината она се буди плашлива и измамена, измамена од гласот на далечината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Долгата линија на надежта при исчекувањето ја испресекуваше стравот кој ме будеше секое утро, стравот кој не спиеше и ме мачеше и во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има кај францускиот народ величина која се буди кога страдаат другите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Зашто тие заедно со своите домашни ги трпеа сите маки од Лумана, ноќе сонуваа страшни соништа и сѐ се будеа причинувајќи им се дека арамијата дошол и сега којзнае што ќе им прави.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Умираш симболично
повеќе пати
живееш стократно повеќе
имаш безброј животи
безброј ликови
и сето тоа е - природно
и нормално
и по сето тоа се будиш
наспана преродена
за да можеш да поднесеш
уште неколку стресови
сѐ до следното
паѓање во сон.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Топлата вода на дождот ја буди еротиката на шумата.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Леден здив да ми ја разбранува крвта додека ме заспиваат песни љубовни, додека ме галат очи љубени, додека ме будат усни јагоди црвени, сила да ми дадат чисти бели вистини, не се плашам од висини ја отварам душата и летам на крилата на пеперутката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Крупните дождовни капки што ѕвонат во есенската ноќ капавицата ја будат низ олукот плискаат истечуваат со големите води.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Разнообразноста на фасадите, креативноста со којашто беа правени му причинуваше естетско доживување и му го будеше сеќавањето на Битола, пред да почне да биде нагрдувана, во времето кога дојде тука да заврши гимназиско образование.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Може да се каже дека божјаците расфрлени низ расказите на Ренџов се солта на неговото раскажување, и можеби од нив потекнува главното чувство што тие раскази го будат.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Сакаше мигум да го запраша чуму му се овие книги, но Татко продолжи: Кога ја читав твојата Книга Книга за спасот спасот на детето, мене ми се будеа асоцијации за лавиринтите чии излези треба постојано да се откриваат на нашиот заплеткан Балкан!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Будење со ќебе место со перница под главата!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
