бутик (м.)
Таа е како еден цел град, во неа можат да се минат многу пријатни часови во посматрање на електрониката, на луѓето, на безбројните бистроа, бутики...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И сѐ така, стручни шоферски прашања, а јас, натпреварувајќи се со самата себе, се обидував со одговорите да му објаснам за разработениот систем, кој пред фискализацијата навистина така и функционираше, дека сѐ е сиво и како станува бело, небаре утре ќе отвора бутик, па, ете, јас ќе му помогнам околу фактурите, декларациите, увозот, шпедицијата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Шивачите и сопствениците на бутици задоволно триеја раце.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А, „марките” по кои лудуваа сите мои другарки, со кои беа полни убавите излози на бутиците и за кои рекламите беа најубави, не можам да кажам дека не ме привлекуваа. Напротив.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А освен пакетите полни со храна, таа многу често носеше и ќеси полни со облеки и чевли, на кои беа напишани имиња на познати бутици од Champs Elysee.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ми вети дека ќе ми купи бутик и стан кога ќе пораснам, само да бидам на нивната страна.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ги затворам очите во сандаков и можам да те видам таму - во сето тоа светкање, во кристалниот лавиринт на бутици, во мирисот на новата облека.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
„Клианкур“ и „Барбес“ се трговски центри каде што се купува многу евтино, во однос на оние цени што се лансираат во бутиките или во големата стоковна куќа „Лафает“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„Овој бутик никогаш не го прескокнуваш, мила моја. Цмок!“ - двајцата се во гардеробата метар на метар, тој се смешка, таа се кикоти, се скокоткаат - цмок, цмок.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
На крај нивните деца се враќаа во Скотје и стануваа шефови и директори, а студентите беа оставени на улица како инфантилни кадри да работат во пиљарници и бутици.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Десно од нас онаа главна доплажна, наџиџана улица – барови, бутици, агенции, барови со виртуоз бармени, коктели, жени, пијана музика, пијанства...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Клечевме во тесен отвор меѓу еден хируршки бутик и антикварница.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
- Мораш да дојдеш да го видиш мојот, беше најубав во бутикот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И, желби за многу испокарани брачни и небрачни двојки, кои вистински, ама највистински си простуваат по скопските бутици.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
