вала (несв.)
Да се валам ко магарица, што се вели, ко поштукната да се прпелам. 47.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Пуст ќе останиш, пустелнику еден, главата по туѓите стреи да ти се вала.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Калчев ме вала, ме врти, ме цеди.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
