вена (ж.)
Три пати се обидела да изврши самоубиство со сечење на вените со скршено стакло или со земање на преголема доза седативи.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Крик на ѕвер или на темна гора е овој неподнослив молк што нѐ враќа во пенливиот мирис на животот минат во долг ходник за чекање со горчлива сол што ни тече низ мислата низ вените низ изметот.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Слободата овде е неостварен сон измеќари како во колибата на Том удри со камшик по ниските класи работата овде човекот го гнаси Та не сме саде ние, та не сме саде тука да фаќаме стресови и чиреви од мука стани утре порано за ситен минималец вени да ти попуштат за клет работодавец
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Навистина, би било убаво под опојот на хашишот да ги раскине вените и да се пренесе во весел заборав.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Низ канелата во неговата вена се цедеше инфузиски раствор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Затоа и денес сечат вени по најразлични бараби од политичката, музичката и целата квази елита...
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Очите ми се обвиени во црно, а усните зацрвенети од копнеж по тебе, љубовта ми тече брзо низ вените и како отров ме гризе одвнатре, ме боли.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Неговиот стан беше седум катови погоре и Винстон, кој беше на триесет и деветгодишна возраст и имаше воспалена проширена вена над десниот глужд, тргна полека по скалите, одморајќи се неколкупати до горе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ти лежеше во твојот кревет со инфузиите кои што течеа низ твоите вени.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
А, за секоја евентуалија, за нечитачите, на тезгата ќе изложам грицкалици за нокти за нервозни гризачи, камен за распукани петици, жилети за очајници и фластери за оние што по сечење вени стануваат пишман, па, ако пишаниот збор случајно не им се допаѓа и оние од инспекторатот при министерствата за разни и безобразни, како и за сѐ и за ништо, може ќе бендисаат некое сино пенкалце или запалка со која ќе оди резервоар со плин за полнење за штедливи, со моето отпечатено име со златни букви на него, како кандидат за – ништо и за никаде!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Згора на тоа и неговата натечена вена почна неподносливо да го чеша.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јас без плата, а ти со палата јас без покрив, а ти со три ката се колнеш во ќерката, таа малата на крај до балчак ти ја еба мамата Татина миленичка еврата ги спичка со дилерот Лука хорс у вена пука судбина лоша те погоди малер слушам и жена ти имала швалер
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Не се осмелуваше да се почеша, зашто ако го стори тоа, вената ќе се воспали.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јас не реков дека имам попуштени вени па да се од стоење.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Сега веќе нејзиното лубениче на кората имаше линии, со боја на жад и смарагдни шари, и линии како мали вени, во пределот меѓу пругите.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Сеедно, кренатиот поглед ја плати должната сума и во прецизен натурализам ги здогледав: острата боја врз реткоста на косата, старите испакнати вени и младешката облека, злоупотребата на психологијата како наука, вечното незадоволство од очекувањата, нискиот стремеж кон „високи“ случувања.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Јас вриев; нејзиното смеење ме доведе до состојба на нервна раздразнетост; веројатно уште вриеше и ракијата од пладневната жега, и виното што сега навлегуваше во моите вени; ме навредуваше што таа рече дека не слушнала никогаш посмешно нешто, и во свеста ми се врати точката со наивниот маж, Петрунела и нејзиниот љубовник; ја прашав што е толку смешно, а таа се навали на ѕидот од кејот, и сосема опуштена, рече: „Прашај во Партијата; можеби водат записник.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Помислуваше: да си ги прегризе вените на рацете. Тоа би било добро.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од напорното кашлање жилите на вратот му натекоа, а воспалената вена на ногата почна да го чеша.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Црна магла се издигнува над мојава изгубена душа понесена од дивиот порив на чувства и страсти што горат низ моиве вени.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
