вепар (м.)
Се влечеше по калдрмата додека зад него остануваше танка и влажна нишка пламен на зол вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сретна многу познати, уште од она време на крвавите воени години и се изненади - луѓето се менеа, имаа други лица и други облеки, а тој, влечејќи се по врелата калдрма, уште му се молеше на својот бог по крчмите и се кострешеше како гладен вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Потем, притаен како вепар во мракот, чекаше да се згусне во него малтерот на отпорот, да ја соѕида арматурата на неговиот костур во тврд непробоен оклоп.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А се сеќаваше на многу вакви прогонувања, и со оние помалите вепри, знаеле да се протегнат во бесконечност, од која најпосле е тешко и да се вратиш дома.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Хемијата што ме мачи сега тој ја решил строго и едноставно, со математичка сигурност на култивиран и припитомен вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Беше зол и беше вепар, но беше весел.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Неговите подвизи остануваа сегде зад него, зад секоја негова стапка, трага на див вепар, а тој не им го знаеше името.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го виде раѓањето на градските светилки и се сети на една крчма во која како крв шумеше бела ракија. Побрза наведнат и исклештен како вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој проклет Арсо! Вепар, огнен ветар, врколак! Лозан Перуника ја зграпчил секирата од земја и му ја забуцал в тил.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Животот и во модриот залез е различен, зол и весел вепру, рече.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Воденици ветар мелат. Вепар бега пред џин-желад.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Сега беше застанат над таа длабоко вкопана бразда и знаеше дека тука поминал еден од оние сами диви вепрови, еден таков самјак, каков што може само да се сонува.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но, тоа секогаш било еден голем, еден негов вистински лов, во кој секогаш знаеше да заплива без двоумење, тој лов на осамените вепри.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Чкртал со заби, го чуле. - Што е, што сакаш овде? прашал со гровтав глас и ѝ ги наслушнувал меките чекори, притаен, со претпазливост на вепар што свикнал на осаменост и на тишина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Под кожата песочно закрцка крвта и накостреши вепар. „Ракија и подвизи“, за`ржа. „Можеби тоа.“ „Се разбира“, не го сфати Мирон. „Ти си брат“, а тој почувствува нечиј поглед на тилот и се сврте.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Откако оние што се нарекуваат спасители на верата, со огрлица од заби на див вепар околу дебелиот врат, упаднаа во Градот, и расфрлајќи пцости и оглодени коски од недоноќните гозби, ги изгнасија плоштадите, не е сигурен дали следниот пат ќе се запрат на искршените порти и ограбувањето...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Неговата крв беше врелост на зол вепар. Нејзината кожа прскаше од напнатост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Покори се, Оче Симеоне, мислеше. Уште не ти ја одрале кожата, вепру.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Сакаш ли да го сторам она? се засркнал од чад на свој оган. - Како Арсо, гнасно, вепарски. Сакаш, нели?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
