влажен (прид.)
Има чиста кожа со боја на непечено кафе и широки црни мустаќи што му се надвиснале над влажните усни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се влечеше по калдрмата додека зад него остануваше танка и влажна нишка пламен на зол вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Потоа пак копавме во влажната визба и го баравме влезот на подземниот свет.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во неговиот стан под керамидата беше влажно и студено и затоа често настинуваше и боледуваше де од кијавица, де од грип или од некоја друга болест.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Седна со нив, и кога келнерите со тешка мака ги истераа на улица, го оставија зелениот во некој влажен двор и ја одвлекоа блондината во малото сопче на браќата влечејќи го со себе и мирисот на лутата мастика.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И некоја влажна кошулка почна да му се слекува преку белките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Удираше околу себе и се сеќаваше на влажните лица од детството.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Некоја влажна сенка од чадот му се присобира околу устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На влажната калдрма беа фрлени чинки на мижуркави есенски светилки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја растера влажната сенка што му паѓаше околу устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Влажен клик на усните и остро провирање на плодот од едно постоење ново Гранките се пореваат скршени во своите сенки округли раце од месечина и рамена од облаци.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Тој двапати го заврте клучот зад себе во темната соба, а таа ги фрли кошулата и градникот на подот, минувајќи со раката преку влажната брадавица.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Беше влажен. Во него нараснуваше врелина и бараше излез.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Од ѕвездите и чуварот ноќен Гласот го обојува утрински Телефонирајќи здодевно И бесцелно за да го успори чекорот Оттргнувајќи го погледот од улицата Ја пресоблекува влажната кожа Ја везе со усвитениот знак на плотта И ја слуша песната на петелот Вивната во крвоскок до небеса
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Храно велам хранете се испотени и влажни од топла пареа што се цеди од колковите на ноќта Игриво зањискајте да вриснеш скокни ти птицо со заборавените крила козјонога танчарко кобило преуморена преку овој прозорец да скокнеме заедно и во него пак и секогаш без запирање по сенестата ведрина на просторот
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Веќе цел месец се во влажните земјанки.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Детето ја чувствува тапата, влажна муцка врз својата тупаница и уште повеќе се обеспокојува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Крчмарот нареди десет чаши на влажното тезге.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се исправив кога површината на реката се ослободи од жолтите и црвеникавите дамки и, бришејќи ги со влажното теме ѕвездите од чад и замагленост, му се вратив на градот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Заминуваш, како спомен ми го оставаш погледот влажен и зборот недоречен за тебе неважен.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
