влета (св.)
Со галоп влета право во морето и како бран се понесе кон давеникот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А Трајчеица како одвај да го чекаше тој момент и тој негов поглед, влета во неговото молчење со својата приказна иако јас пред тоа се обидов да го скршнам разговорот на друга страна.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Неколку дебели жени со заруменети образи влетаа во салата за породување, носејќи букети цвеќе и бонбониери.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Но и овој пат Татко не сакаше да влета во Мајкиниот италијански сон, макар што и тој беше присутен во него, на одреден начин.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Многупати се случува да настрада кутриот од некое мувиште што ненадејно ќе му влета в уста.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Прислужникот чичко Петре мораше да влетува меѓу нас и со стапот да прави редици, викајќи налутено. - В тил! В тил, прлиња!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Чкртам, а целиот сум на штрек: секој миг би можел да влетаат во собава.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Одблесоците на молњите што влетуваа низ прозорците во лабораторијата, правеа рендгенски снимки на предметите и го набиваа воздухот со електрицитет кој делуваше стимулативно и на Мил и на синтезата што требаше да го забрза процесот на создавањето на живата материја.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Еден ден кога кравата се телеше со мака и кога ветеринарот Скрез и Цанулица ги немаше долго да излезат од ќералот, Цанул се довлечка до прозорчето од ќералот, и кога ги виде истркалани во сеното, му удри крвта в глава, ја грабна вилата и влета внатре кршејќи ја вратата и забодувајќи ја вилата во бутината од Скрез.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И таа доаѓаше, и овојпат ноќта влета во неговиот прозорец, бесшумна и невидлива, а кога се освести од дремливата занесеност со таа книга, во прозорецот веќе беше црно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Изгледа како да влетав во самиот центар на фудбалскиот натпревар после будењето од нагла смрт.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се искачивме на насипот и јас, без никаква видлива причина јурнав да трчам код мостот; зад мене Земанек викаше да застанам, да го почекам; јас не застанував, јурев кон тунелот, влетав во него, трчав и пеев: „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција“; трчав кон светлината, но експресот веќе беше поминат и не можев да сфатам дека веќе нема ништо пред мене, освен светлина; и во моментот кога излегов на светлина, кога градите ми се полнеа со воздух (каква страшна болка во градите!), видов дека Земанек допрва влегува во тунелот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Директниот воз влета во станицата. Лужин стигна до крајот на платформата и лесно скокна. Правот од јагленот чкрипеше под топуците.
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
Кафеаната секогаш беше преполна: влетуваа во неа Ѓупките со дајрињата в рака, пееја, се виткаа, ја тресеа снагата; гледаа луѓето ококорени во нив, пуштаа раце кон нив да ги фатат, да ги штипнат, но тие како јагули се извиваа и избегнуваа од дофатите; кога ќе им ги собереа парите на луѓето, излетуваа надвор без поздрав, без збогум; утредента пак влетуваа со тие опојни песни и со тоа лудо тропање со дајрињата што свеста ја земаа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Та можеби затоа безизлезно влета во виорот без да размислува за последиците.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но, на врвот на славата, се прозевнал и му влетала кукавица во устата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Мајката Перса, стаписана и стегната како во менгеме, исто не можеше да пушти солзи, туку само ги рашири рацете и Пелагија ѝ влета во мајчинската прегратка.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Една ноќ гумата бесно влета во колибата како при експлозија, бркајќи ги пилињата и расфрлајќи ги лонците на сите страни! Самата дојде, брзо тркалајќи се.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Низ глава ѝ мина помислата дека змиите поседуваат подмолна моќ да маѓепсуваат зајаци, пругасти верверици и други мали суштества, и дека можат да хипнотизираат дури и птици, и да ги натераат сами да им влетаат во отворените усти.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А, еве, што се случи. Низ прозорецот, во собата влета една оса. Ѕунеше гласно и предизвикуваше.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
