возач (м.)
Извини што се видовме, му велам на возачот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој се движеше низ сите тие нешта како „заспан возач”, управувајќи со природноста на месечарите кои ги користат своите нозе.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Едноставно оваа мисла ја шутна кога возачот го изгаси светлото во автобусот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Возачот ми го позеде куферот и го смести во големиот багажник.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Криминалци имаше и меѓу возачите и кондуктерите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сопствената кола не се исплатува да се вози низ Истанбул, зашто возењето секогаш претставува опасност и го обременува возачот со психичка напрегнатост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Возачот на камионот стана да си оди.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
На секои 15 минути „Радио Париз“ дава специјални соопштенија за возачите, преку кое ги предупредува како да се движат доколку некоја улица е затестена поради сообраќајна несреќа.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Му дадов знак да молчи за да не му го одземе вниманието на возачот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И возачот и кондуктерот и патниците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Секогаш кога буџетот на државата беше тенок сообраќајците ја запоседнуваа секоја скриена грмушка и со жуто стапче ненадејно ги начекуваа лошите возачи да го наполнат државниот буџет.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Но кога некој ти одбројува од шеесет на семафор мора да бидеш концентриран, една стотинка одложување при поаѓањето може да те кошта колективна клетва. 33, 32... вратата на Мерцедесот се отвори и возачот излезе.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Возилото на брза помош заминуваше без сирена и ротационо светло, што можеше да значи само едно - дека за возачот патот беше завршен.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Сите беа мошне убави и се штитеа себеси и возачот од дождот со стари весници.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
По цел час очајничко сигнализирање на автомобилите и товарните камиони кои брзајќи поминуваа низ невремето, конечно ѝ се смилува возачот на еден стар автобус.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Возачот, помагајќи си со батериска светилка, удираше со поткованата цокула по гумите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Проститутката уживаше во сопствениот одраз од излогот на стоковната куќа на главната улица, на која само тој ден имаше право да ги сопира несовесните возачи, елегантно кревајќи го знакот „Стоп“ и дувајќи во свирчето, толку меко, речиси нечујно.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
И покрај доминантната позиција во однос на него (млад возач во јака фирма), а јас газдарица на дуќани, ми беше симпатичен, па му ветив голем попуст за неговата сопруга.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Една жена со војнички изглед, но со нежна природа, која се возеше до возачот, ѝ даде крпа и покривка, и ѝ направи место покрај себе.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Часовникот на возачот на автобусот, во тоа сум 95 насто сигурен, е за 4 минути и 15 секунди поназад, па тој спокојно, на перонот пред автобусот, си го пие ладното „скопско“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
