возљубен (прид.)
Одново на птиците, помислувам, на грлицата, помислувам, која никогаш на својот возљубен не му ја засенува честа туку, доколку се случи низ животот да остане без него, сама, пак низ цел живот ќе ја брани честа на љубовта: таа никогаш веќе нема да застане на зелена гранка да запее и никогаш веќе нема да се принапие бистра вода.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Таму им беа нивните Библиски гори во кои наизуст ја учеа песната на Суламка: изнемоштувам од љубов, возљубен мој, трчај скокајќи преку ридови и гори и дојди, положи ме како печат на срцето твое за да доизгорам...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Тогаш, о, возљубени читатели, почувствував како некое топло ветре со миризба на босилек и темјан ми ги наполни градите и прилегна на местото, на празнината кај што ми беше срцето.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Но за тоа подоцна, оти времето не е стигнато, о возљубени; а јас сум познат по тоа дека уживам да сочинувам слова секакви и да си измислувам свои истории што воопшто и не се случиле, ама да изгледаат така како пред очи да ви се; и знам сказанија да преподавам така, со прекини; по малку да ви давам да вкусувате од собитието, од слаткиот мед на историите, како на изжеднет вода што се дава во пустина, капка по капка, за да не го усмрти заситувањето на жедта, на потребата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И така и би, возљубени. Утредента логотетот стоеше залепен до ѓаволот на фреската, со него сплотен и не виде ништо.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Воздивнувајќи длабоко на сеќавањата што секогаш му паѓаа потешко од другите, оти не го лутеа, туку само го растажуваа, повторно се фати за перото и продолжи на нов лист: „Возљубени мои браќа по вера!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Како и да е, додека го вадат од водата, од него ќе испадне „бакарната книга“ испишана со „непознати букви“, и тогаш , со еден странски восклик („о, возљубени читатели“) искорнатото срце на авторот пак ќе зачука во градите, и тој со „ангелска леснина“ ќе летне „кон својата татковина, кон дома“, со книгата можеби напишана а можеби ненапишана.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На едно место (5, 9), Хорот дури ѝ вели на Возљубената: Со што е твојот возљубен подобар од другите возљубени, о, најубава меѓу жените?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тој обичај да се вметнува хорот во разговорот на Возљубената и Возљубениот трае низ целата Песна над песните, и за мене е несфатлив, оти некаде она што го говори Хорот поминува и во дрскост, во мешање во интимата, во заповед што да се избере а што да се отфрли.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во што твојот возљубен е подобар од другите, па така нѐ заколнуваш?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
