воодушевен (прид.)
Татко ми не беше премногу воодушевен од своето дело, се прекоруваше оти не употребил некоја од техниките за кои беше читал во еротските магазини што му ги носеше вујко му од Австралија, но знаеше и што значи за родителите машко дете - само проблеми и грижи, а богами, го имаше за пример шурата.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Дојде преполна со впечатоци. Толку многу беше воодушевена што гласот ѝ трепереше кога раскажуваше.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Нејзе тоа ѝ се стори страшно духовито и воодушевено го прегрна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека трчам кон твоите прегратки чукањето на моето срце се зголемува правопропорцијално со восхитот и воодушевеноста конечно да ѕирнам во деликатната и сензитивна тајна на твојата душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Беше волшебно. Публиката беше воодушевена и ја наградуваше Перуниќ со силни овации.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Митра си ја чу пресудата. Озелене како мувлија и не можеше да најде збор да проговори, додека на Достиното лице се покажа црвенило до уши и длабока воздишка, и се симна еден голем товар од душата, но не испушти воодушевен извик.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Колку ли само бил воодушевен поетот од убавината на планината, од убавината на полето, од бистрината на езерото за да ги напише бесмртните стихови.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
И друштвото кое сега се стиска покрај нас изгледа воодушевено од средбата.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Томо беше воодушевен. Сѐ беше на своето место со германска прецизност.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Како и да е, јас се радувам од душа и нека си зборуваат Груевци и компанијата, тие мислат и другата година да не го дигнат востанието, но како и да е, тоа само по себеси ќе дојде...’ Така заврши Сарафов воодушевен од новината солунска“200.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
На професорот, покрај долгата, воодушевена рецензија, му обезбедив гланц ново авто, а тој мене лесен докторат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Посебно беше воодушевен од хартиената фигура на главата на Големиот Брат, широка два метра, што ја правеше одредот на Шпионите во кој членуваше неговата ќерка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Воодушевен од патетичната глетка, ја слушам неговата песна. кога ќе забележиш дека те нема и продолжиш да чекориш како ништо да не било како сенка залепена на чевлите што одат во место во ритмот на навиките и погледнеш во огледало стакло или поток и кога ќе забележиш дека и таму те нема измени го светот и изненади кај не очекува затоа што те нема Натоварен со желба за муабет и римување, влегувам во станот на мојот буквално стар пријател. 58 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Климент Камилски не знаеше како да ѝ се заблагодари за одличната тава имам бајалди, не можеше да најде вистински зборови, сакаше во мигот да ѝ бакне рака на Мајка по втор пат дента, но виде дека тоа не оди, па мигум се откажа и ѝ рече воодушевено: Одлична Ви беше тавата имам бајалди.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Логотетот веќе воодушевено гледаше во Филозофот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Еден возбуден глас веќе дрдореше од телекранот, но само што почна, беше речиси задушен од воодушевената врева однадвор.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не. Сите мислат така, а јас бев ваков и постапив вака, иако и јас многу често не сум воодушевен од себе си ваков.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Излегуваат поздравени од воодушевените извици на насобраната толпа, излегуваат со своите чудни погледи, со своите неразбирливи мрморења, во распарталени алишта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Негде при крајот на месечевата ноќ Пеперутката втрча во мојата соба и водена од насмевката на возбудата долго раскажуваше за некое чудесно лелеење во воздухот што самата таа го чувствувала; ми ја објаснуваше состојбата на привидното летање во кое и сега се наоѓала а од кое произлегувала и оваа нејзина воодушевеност: - Виде - прашуваше таа а лицето ѝ гореше - виде колку високо се качив? Дури меѓу ѕвездите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Беше воодушевена од тоа како сѐ можеше да се најде на вистинското место.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
