временски (прид.)
И така, бидејќи ми беше крајно здодеано да го започнувам секој ден на истиот начин, доручкувајќи во исто време, во истото опкружување (кое не можев да го променам, па решив барем она што можам, да го променам, да видам што понатаму ќе се случува и дали ќе предизвикам некоја временска дупка во хронолошкиот распоред на настаните), започнав со експериментот.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Тие сметаа дека склучувањето на договори за работа на определено време за пет години е предолг временски период.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Против ова решение може да се поднесе жалба до Владата на РМ, а, пак, против нејзиното решение може да се заведе управен спор пред Управниот суд; • петтиот нов член се однесува на подоцнежната постапка на преиспитување на репрезентативноста, бидејќи таа се определува само за временски период од три години, од денот на донесувањето на решението.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Не според стилот на епохата
туку според изливите, внатрешните
релјефи на гестот-ерес
временски ќе се сместува
меѓу XIX и XX век отприлика
почетокот на нашата взаемна
љубов:
грешките се допуштени
ако за грешка може да се смета
она кое ги надминува границите
ако воопшто од животот можеме
да го избркаме чудесното, волшебното
магиското.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ајде да провоцираме временски натрапници кои ги покриваат гениталиите на уметничките скулптури.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Тие ќе се испозагубат, којзнае како ќе се испомешаат, а со тоа временската ситуација толку ќе се искомплицира што нејзината смрсеност не ќе ја одмрсат илјада волшебници ни по илјада години.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Секој пат го дочекував крајот на програмата и временската прогноза.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Така изгледа сега од оваа временска дистанца, по толку години навраќање.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
По поминувањето на наведениот временски период од испраќањето на фамозното писмо на поранешната адреса и по неколкуте неуспешни обиди Авдиќ телефонски да го добие раководството на фабрика, тој се решава да оди директно во просториите кои беа седиште на велешката фабрика.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Кога ќе се подобрат временските услови, сите ќе учествуваат во пошумување на голините во непосредна близина на градот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Пробај, загризи ја јадицата. И чекај ја временската прогноза.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
И Речникот на идеите на излитените османизми, кој требаше да го придружува нивниот заеднички одбранбен текст требаше да ги повика читателите на разбирање и толерантност, на човековата природа, на нејзината бавна променливост во долгите временски интервали.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ми беше оставена во наследство една од можните варијанти на враќањето без просторна и временска локација!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Потем се соземам несвесно
се враќам со временската машина
во виртуелната стварност
и продолжувам да си играм
да се занесувам
оти како инаку ќе преживеам
Мамо
- не знам!“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Внимавај на временската композиција. Располагај со сопствен избор во приодот кон сопственото доживување.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
„Знаеш ли што се поткровјата? Тие се временски машини во кои старите отрпнати луѓе како мене можат да патуваат наназад четириесет години, кога сета година беше лето, а децата ги гонеа и опседнуваа сладоледџиите со колички.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Недефинираниот шум, кој суптилно, но сигурно, ми ги растројуваше нервите кои беа оневозможени да се посветат на дневните обврски, најмногу ме потсетуваше на ѕвекот од топче за пинг-понг, кое непрестајно, во точни временски интервали удираше по некој предмет и се одбиваше од него.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
И доколку времето не е само категорија на траење и менливост туку и оска на правдата – вистина е дека современата македонска поезија, најсуптилно меѓу сите творечки дисциплини, откри една значајна и филозофска и психолошка посебност на македонскиот народ: неговото чувство за временска дистанца; чувстото да ја различи минливоста од трајното.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
XXIX Историските личности се создаваат во долг временски процес, во пресрет и вкрстување на бројни околности и противречности, така што нивната блескотна појава во клучни моменти во историјата останува целосна енигма.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Имам доволна временска дистанца од одлуките што сум ги носел некогаш, затоа сега без срам можам да кажам: Не навивав за фудбалскиот тим за кој навиваше татко ми од инает.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
