врл (прид.)
Е, е, е, ете тоа се вели „роди ме мајко со к'смет — врли ме на патот".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Црномурниот заровите ги фрли Облакот се повлече од челото, се стопи И затечен помисли: љубовта кога ќе те опие зарот не смее да е врл, и се пофали: „Можев да ја уловам пастрмката, за прекрасна вечер на ѕвездениот чардак!
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Јасно е, стоногалката лази без пречки по врлест ѕид. Непрекинлив ѕид, без крај, без небо.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беха дошле Турци клети, врли Арнаути, не двамина, не тримина, цели десетмина.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Свикале царот со сите покрај него: - Јанлаш, јанлаш врли цареа ќерка!
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
„Види, види, шо ми изнаприкажа вој даскалот. — Ти! ами јас шо чудо пари врли за бамбадиала!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
