гладник (м.)
Проаѓале низ миговите на движењето велможи и гладници, татковци на татковците што доаѓале, и ашлачки се клештеле задоволни од тоа што се без страв за синовите, внуците правнуците и правнуците на тие правнуци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Особено она, петлено, не сакам да се најде во тавчето на некој градски гладник.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Јас се поздравив и заминав угоре по патот и цело време си мислев дека најверојатно не ќе можам ништо да каснам зошто горе ме чекаше цела сурија гладници.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Праските беа уште недозреани, но за ваков гладник како него, беа одлични.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
