граба (несв.)
Претставите се грабаа за простор и се менеа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се сетил на дните кога бил млад, кога се грабале за него и девојките со мираз.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тешко сомневање го граба и го мачи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ја грабаш и правиш свадба со неа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ја грабаш и правиш свадба со неа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Потоа како да му мина стравот, касна уште неколку залаци спотерувајќи ги со вино додека тој џвакаше полека, другите крај масата грабеа од парчињата и јадеа со сласт.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Дома не најде никој. Изгледа дека сите домашни беа истрчани да грабаат злато.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ги грабаа своите палта за јаките, налик на животни кога ги фаќаат за врат своите малечки, ги облекуваа и брзо се враќаа на своите места.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Очите му грабаа од далечините, мислите му летаа над кориите и доловите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Како по наврапито стишување на невремето, кога птиците во исто време ќе се разгракаат, па во радоста што го преживеале, ќе почнат со клуновите да се грабаат за една иста мушичка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Треба да се граба од животот.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Јадрата рака ги граба мушичките и на дланката остануваат нивните смачкани тела.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Барале и не нашле сунѓерести печурки, наречени смрчки, да ги испечат на жар и само ретко, понегде, можеле да им го грабаат на животните ланскиот желад.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Контрола на билети“, ми вели еден што повеќе прилега да биде истерувач во диско, а јас глупава и по малку глува, блеам во него како недоветна, да не речам мутава, а тој ми ја граба картата од рака, во која сум го стиснала несвесно... и ми ја враќа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Но само еден со стапки кришум сторени ко крадец некој го граба моето бреме, и ги разголува, ги корне моите корени, па јас се чувствувам дека сум живот и време.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Мусли бег наеднаш остина. Иако не сакаше така да си помислат христијаните сам чувствуваше дека така зборува, како да ја пади од себе, од Арслан бег и од Турците во Потковицата несреќата: Оти високо летаат и грабаат па си мислат ќе ги смилостиват ако не ги убиваат, или оти ги мислат за божји птици па веруваат дека ќе ги стигне несреќа ако ги убиваат, праша.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Така е, Тој не ќе ги остави да ми го ископаат срцево и да му го пратат како подарок на некој дамкав и `рскавичав реонски секретар што остарел предвреме од алчност додека му грабал и ништо не му давал на животот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Дервишите излезени од циркускиот плакат танцуваат во истиот пустински предел, во кој раздразнетата толпа се граба за крвавата слезинка, џигер, бубрези, изгнасени од прав и мравки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На дел од отвореното небо, неопределиво парченце кусо ослободено од октомвриските облаци, лежи некаков призрачен белег, зрачен мраз или разјадена месечина и ѝ ги граба на темницата запизмените раненици, го отргнува од неа заедно со нивниот грч, и нивната безнадежност.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Бригадирите викаат, а ние се грабаме за момирокот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
