гуштер (м.)
Некој страв го фаќа од пукањето и само се крсти за да стане гуштерица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Излегуваат двајца карабинери ко зелени гуштери и пукаат нагоре во воздухот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Туку излазала нагоре, се изверила ко мачка, ко гуштерица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сите земни лиоти како да идат по нас: и гуштери и змии, убаво видов една змија како ја поткрена главата пред нас.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така, неутешен, го оставив човекот седнат на коренот од горницата порасната на овој присоен припек каде што живеат само уште гуштери и лути змии.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Богатата обоеност на гуштерот не беше како ни едно од оние нешта што раснеа на теренот или во бавчите; поразлична од бојата на тиквите, тиквичките или лејките.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Меѓусебно си го наслушнуваа треперењето, студеното дишење и гуштерското трепкање на клепките.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тоа е стар војник, многу често дете од рурален предел, кој што има потреба да ги малтретира гуштерите.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И крстот е уште меѓу коските. Очните дупки веќе му се испразнети, од устата му наѕира гуштерица, а устата ништо не зборува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Крцка и истрпнува планината: полазуваат сите змии и гуштерици, сѐ што се нашло пливнало по земјата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ништо не може да ми избега. Ги поткревам теловите и се провирам ко смок, ко гуштерица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Да не му влегла гуштерица в панталони, ќе рече некој или да не голтнал некоја смрдулка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа успеа да стане чувар на куќата во која тој беше роден и го чуваше стариот гуштер во бавчата, кој имаше обичај да си го влече огромното тело низ дворот и крај пчеларникот, или со часови да лежи на сонце.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Еден гуштер ми застанал вака и ме гледа, се гледаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се смолзгаме сега од вагоните со бавни движења, како гуштерици на студ: ни коска се мрда, ни жила се витка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Недалеку од нив се сончаше рано излезен гуштер. Го погледна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Најпрвин се плашеше од помошта моја. Го апнала змија, сега бега и од гуштер.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Срцето ми удира во правта, како гушата од гуштерот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стотици мртви и еден коњ, премногу за тоа запурно лето без гуштери на излишавените карпи, сите до една слични на згрчени чудовишта, еднаш, кога и да било, ќе се тргнат од летаргија и ќе појдат да се хранат со човечки коски.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
