диктатура (ж.)
Земјата во слобода полесно и побрзо се справуваше со травматичните процеси отколку во поранешната изолација на диктатурата...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Диктирањето на морал е неморална диктатура.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Земјата конечно се отвори, завладеа демократијата со неизбежните мачни процеси на транзицијата од тоталкомунистичка диктатура од посебен тип, во демократска мултипартиска држава со пазарно стопанство.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Туку чекај, ќе победи ревољуцјата, ќе ја воспотавиме диктатурата на пролетарјато и тогаш...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Исчезнуваше од меморијата на народот и Атеистичкиот музеј, таа срамна страница од историјата на албанската комунистичко–сталинистичка диктатура.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Марксовата визија за царството на слободата преку митот за преодниот период беше ставена во служба на обезбедувањето поддршка за Лениновата диктатура „на пролетаријатот“.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Во случајот на денешните постколонијални земји, кај многу од нив во Третиот свет, национализмот може да стане оправдување за многу работи, како на пример за: укинувањето на личните слободи, еднопартискиот систем, диктатурата на армијата, култот на водачот и различните форми на екстремна ксенофобија.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тој беше загазил веќе во втората деценија од своите агрономски студии што почнаа уште пред шестојануарската диктатура, а сега навлегоа во бурното време на Втората светска војна и се преместија во друга престолнина.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Се случува во времето на сталинистичката диктатура и, потоа, во последниот дел на романот, кога следува периодот на титоистичката диктатура, несомнено многу поподнослива и, во секој случај, ослободена од секојдневниот терор.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тој го навредуваше Големиот Брат, ја осудуваше диктатурата на Партијата, бараше веднаш да се заклучи мир со Евразија, се залагаше за слобода на говорот, слобода на печатот, слобода на собирањето, слобода на мислењето, хистерично викаше дека револуцијата била изневерена - и сето тоа во еден брз и многу сложен говор, кој беше еден вид пародија на вообичаениот стил на ораторите на Партијата, па дури содржеше зборови од новоговорот: повеќе новоговорни зборови, всушност отколку што кој било член на Партијата нормално би ги употребил во стварниот живот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не народите, ами пролетарјато ќе владее преку својата пролетерцка диктатура....
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сега вие гледате - и не бидете изненадени ако барајќи ја загубената нитка го пронајдете Загубениот акорд, Загубената генерација или Загубениот баталјон од Првата светска војна, десетте изгубени племиња на Израел (коишто во своите ранци ги носат двете загубени книги на првобитното Седмокнижие), загубениот континент Атлантида, Луј XVII (Загубениот дофен) од Франција, илјадниците исчезнати од латиноамериканските диктатури на нашето време, делата од класичното доба изгубени во христијанскиот мрачен Среден век, загубените ремек дела од уметноста и науката коишто веројатно би ги произвеле жртвите на нацистичкиот холокауст, загубените градови во Африка, разните загубени илузии, прилики и цели, загубената младост и сон, загубените уметности и јазици, загубеното време кое никогаш нема да биде повратено или надокнадено, целиот восок којшто Бенвенуто Челини го изгуби додека излеваше накит според методата која се вика cire perdue, а на што вашиот автор без пиетет се сеќава секогаш кога ќе ги здогледа рекламите за производите на живинарскиот концерн од Мериленд, „Франк Перду“.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Диктатура на потсвеста, која е фатена таму каде што ни самата, можеби, да ја потпрашал некаков филозоф- планинар, не би признала дека сака да биде, за таква, крута и грчовита, историски да се претставува како некаков, не дај боже, сатрап.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
По доцниот пад на сталинската диктатура и стремежот во еден здив да се фати ритмот на новото време, по катарзата на внатрешните пресметки и реваншизмот, по отворањето на половина век затворената земја, овде како никогаш се беше забрзала историјата.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Диктатурата не се воспоставува за да се заштити револуцијата; револуцијата се крева за да се воспостави диктатура.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На нелегалниот состанок во Охрид (28 август 1936) македонските студенти ги формулирале основните цели на МАНАПО (Македонски народни покрет): будење на националната свест и афирмација на народниот јазик; борба за ликвидирање на кралската диктатура и борба против великосрпската хегемонија; демократизација на земјата и др.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
А сега ни се заканува нова диктатура на со нацијата обединетиот шовинистички пролетеријат.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се зборува дека меѓу тие редови имало букви, ама не грчки, туку кирилски кои за време на диктатурата на Метскас во 1936 година дошле луѓе од југот и ги изделкале со казма.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Клучен елемент на промената на општествено-политичкиот систем беше и преминот од партиска диктатура во (претставничка) демократија, во која ќе се почитуваат човековите права.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Беше станал симбол на ослободената земја од јаремот на диктатурата, еден вид албански Мандела.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
