дланка (ж.)
Во неговата дланка стави парче забесто железо.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога би имал камера и кога би зумирал, човек би можел да ја види мојата отворена дланка и грчот на лицето во настојувањето да ги видам поединостите.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Велам, влегов во дуќанот, луѓето кои седнати, кои простум околу пултот за наплата, држат пиво со цела дланка.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Високи ридови, некои голи, каменети и карпести, столетни борови и шумите мрачни, студени водје ги делкаат клисурите, а ноќите ведри и небото извезано со ројови ѕвезди и се чини толку се блиску, што само рака да испружиш и ќе ти легнат на дланка.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И месечината не се симна по стожерите гумната зрно не видоа место плод по дрвјата растеше Во дланките како леб го стискаа селаните и прворотките место чедо раѓаа камен црн гол камен.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Скинете од неговиов корен и посадете си го на дланката На неа да изникне мала Сама Бука И нешто како детето во вас.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Клекна пред него како на обред и му ги стави дланките на колковите па почна да го пребарува преку широките шајакни бечви.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Расте, се згустува мрачнината со секој изречен збор, со секоја издишана издишка и во неа го чувствувам виежот на болката и осамата и стегањето на чемерот насобран ко грутка и тврд како кремен, чинам, го чувствувам во мојата сурова дланка...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сета крв на заодот била собрана на нејзините млади усни за чија целивка и ѓаволот куц можел да се откаже од горештината на пеколот и да се пеплоса до врвот на опашот доколку таа би го зела в прегратки. Се потпирала со дланки на колковите и се нишала на нозе гледајќи го со накривена глава.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Берачките на хоризонтот стојат во дланките со многу знаци судни а под нив мртва сенката е моја.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Ми се стори дека животот со далечни звуци е премал дури да се стисне и во дланка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тоа по детали го имав разработено како случка која би се случила, си реков чудејќи се зошто никако не ја тргам раката од гениталиите иако во дланката ги чуствувам како некоја сува крпа.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Во згрчената дланка на левата рака држел сребрен џепен часовник истргнат во битката од непријателски офицер.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Чувствува внимателно и нежно допирање на мека дланка којашто полека се спушта на неговата глава.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И почуствував како тие ми се потопли од дланката во која ги држам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ја отвори едната дланка и ми подаде сребрен прстен со голем зелен камен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тогаш пак ги превртев гениталиите во дланката овде на смртната постела додека свеската, сѐ уште со раката на мојата нога над коленото, чека да може да ја шмугне својата топла дланка нагоре каде што јас ја чекам со гениталиите в рака.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Само кога ќе се случеше да ја стави дланката на ќелавото теме, изгледаше како да се сеќава на уништеното лице што го гледаше од огледалото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја вртеше дланката на сите страни и не престануваше да се одушевува.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Сум поел волк и волк ме хранел на дланкиве пролет ми умирала.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
