еднина (ж.)
Не исклучувај го првото озлогласено
дехидрирано лице еднина, но
можеш ли да бидеш лична
и во туѓо име, да имаш царска Ние-тага
избегнувај го, во формална смисла на зборот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ова мора да биде разговор
меѓу мене и тебе, затоа
раскажувам и понатаму
во прво лице еднина
(„Јас“ си Ти, и јас!):
најдена среде ѕидините на манастирскиот двор
излегов од себе, негде вон, неволно
и брзо-брзо се прибрав
како зрна жито расфрлени за колвање
збирај-збирај, не се дособира!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во прво лице еднина, изворно ќе ви го раскажам испитот...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тој јазик имал седум падежи за еднина, множина и двоина (дуал).
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Не постои Бог (еднина) вон тебе самиот во одреден момент.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
— Ќе зборувате само во еднина, ме опоменува Пенделеев.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Множината бргу станува еднина.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Транскрипција и транслитерација на туѓите имиња ● ● ● ● На пр., Ἀντιόπη (Antiopā) – Антиóпа, Ἀστυόχη (Astuóhā) – Астиóха, Κλεοπάτρη (Kleopátrā) – Клеопáтра, Φαίδρη (Phaidrā) – Фајдра.
„Правопис на македонскиот јазик“
од Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“ – Скопје
(2017)
Сам, со неколку телефонски повици оддалеку пишувам во прво лице еднина против трето лице множина.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Основната единица е во еднина.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
