емоција (ж.)
Не, не смее да им се препушти на емоциите!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Доаѓаат ли дождови, нема веќе суша, вријат ли емоции, во поетовата душа?
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Понекогаш ми пречеше што сум толку емпатична, затоа имаше периоди кога се дистанцирав од луѓе зошто ми пречеше постојано да ги впивам туѓите емоции.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тоа беше рефрен што се слушаше често во моменти на преголеми емоции.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Супермаркетите, плацевите за половни коли, крчмите што имаа правоаголни прозорци од стакло и тули, блескаво новите автомобили, што беа изложени и можеа да се видат низ прозорците од дебело стакло, продавниците за електрични апарати, продавниците за мебел, цвеќарниците, козметичко-фризерските салони, целиот нов трговски центар, кој брзо се изгради, едновремено со геометрискиот станбен дел од градот на рамниот терен, сите наизменично се менуваа и не му разбудија ни најмала емоција и тој не можеше да ги препознае.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Нема да се поштедиш од изобилството
знаци и емоции
нема никогаш да сакаш помалку:
причините се множат како инсекти.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Премногу емоции ѝ се беа насобрале на ова патување.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дали никој од оштетените луѓе не беше слушнал за формален документ или едноставно сакаа да ги инвестираат емоциите во нов Тито, наместо во своите потомци кои набрзо стануваа огромен товар, беше бизарно да се размислува.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Така, кога некој пишувал книга се поврзувал со читачот во иднината или сликарот ги чувствувал емоциите преку зрачењето на погледите од сите оние кои ја виделе сликата, па така ја засилувале својата инспирација.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тие, кои емоциите ги ставија настрана и знаеја да мислат, ова го сфатија како најава на големи и бурни настани, а другите, просто, како најава на војна..
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Го сакаше зашто ним им ја оставаше радоста, додека грижите и осаменоста ги носеше со себе во кројачкиот дуќан, ја разбираше секогаш, а ја прекоруваше само со поглед, го сакаше зашто сакаше за сѐ да разговара со неа, го сакаше зашто го гледаше колку му недостасува мајка ѝ, а при тоа го гледаше како ги задушува емоциите кои излегуваа само во вид на повремени, несвесни воздишки.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Или да раздели сложени емоции на прости потреби.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Прашање е со колкава веродостојност и објективност, зошто не можеме да ги исклучиме емоциите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
А сепак, бесот што притоа се чувствуваше беше апстрактен, никому неупатена емоција, која можеше да се пренесува од еден објект на друг како пламен од ламба за заварување.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ми беше јасно дека анонимен режисер далеку одовде ги предизвикуваше моите емоции и мисли.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Уметноста, јазикот и верата се најрепрезентативните симболички форми за пренесување емоции и ставови.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во изливот на емоциите останале забележани само оние кои отишле најдалеку во чујноста.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Зошто само пред тебе можам да го разголам срцето без срам само на тебе можам со емоции да се предадам...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Како зачувани отпечатоци на изгледот на минатото, не само на сценографијата и костимографијата на одвеаните времиња, на променетата топографија и географијата на просторот, туку, најмалку прелажани, и на пејзажите на човечкиот свет, лицата, изразите, односите, слабостите, емоциите, расположбите, душите.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ова може да биде позитивно за нашата уметност, бидејќи овие емоции вклучуваат спонтани реакции на природниот свет, донесувајќи чувства кои сѐ уште не се избришани од светот на телевизиските екрани и од потрошувачката рекламна машинерија.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
