живее (несв.)
И Грците живеат заедно со нас, велат луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Моите пријатели - сликари, писатели, интелектуалци - живееја во среќна опозиција на режимот, сите дисиденти, сите во подземје...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Живее по навика или стекната инерција. Тежнее кон умирање.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Полуофицијални грчки извори тврдат дека во Грција живеат осумдесет илјади автохтони Словени, кои самите себеси се нарекуваат Македонци.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не беа единствените. Живееја во неизвесност.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка се роди сираче. Не го запамети ликот на својата мајка. Живееше добро со маќеата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Да живее сталинизмот, непресушен извор на комунизмот!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Татко, со своето семејство, во куќата крај Езерото, а помладиот брат, сѐ уште неженет, остана да живее со мајка им и со сестрите во другата куќа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Таа, иако исчезната одамна, успеваше да живее и да го оживува моето детство, со истите илузии.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Брзо се искачував по скалите до станот во кој живееше сестра ми со своето семејство.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Да живее надежта дека војната во градот нема да се случи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Албанија и Македонија (во составот на Југославија) само две години живееја во „братска идила” без граници.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Заедно ја делевме судбината, ние живеевме со козите, како што би рекле вие, „бескласно”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се мешаа националности, вери и обичаи, луѓето живееја во доверба, разбирање, заеднички полесно им се спротивставуваа на ударите на судбината во овие неизвесни времиња.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Можеше да се прочитаат и вакви плакати: „Да живее козата на соседот”, „Со козите во нови работни победи”, „Смрт на козите, слобода на народот”...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сакавме да земеме многу храна, па со козите да се скриеме во блиската планина со пештери, да живееме едно време од млекото на козите па, кога ќе се смират работите, да се вратиме во градот, кога ќе се врати и слободата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Последната мајчина рожба виде бел ден со помош на старата Русинка, нашата прва сосетка која живееше со своите двајца синови.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дотогаш тие живеат во својот рај.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сака да живее како што му прилега.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Само да се живее, па нека мувлосуваат!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
