закрие (св.)
А не видов дали и тие, ко мене си го закриваа лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се заматува ко истурена млечна помија и ми ги закрива очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Извадиле луѓето сѐ што закривале за весели и за тажни денови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се вртам така колце и си го закривам лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не сакаме да го расипеме и го закриваме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се закриеш малку во некое ќоше и...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме води некоја закриена светлина по скалите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И зад таа магличка им се закриваат лицата, им одат негде поназад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во зборот можеш нешто да закриеш, но во очите не можеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се закриваш само зад своите дланки, зад своето оружје.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Навистина малку црнгалесто во суратот, со испрчени устиња, малку поедри заби, напред истурени, но младо како роса, Кожата по обравчињата му свети како со масло намачкана, црните очи некако на грозје личат, а косите ги пуштило над очи небарем сака да ги закрие од алчните погледи на присутните.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Некои дури несвесно ги поднаведнуваат главите, ги закриваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се закријам во некое долче, зад некој шип, и пак слушам: — Кај ќе одиш, Небеска?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
