залепи (св.)
Видов еден Русин, милиционер, и му се залепив.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште повеќе се вкопа во земјата и чека и не може да ја истера лошата и злокобна мисла. Се залепи како лишај.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Со восок ги залепив
со смола ги запечатив
ги прелив со лепак
ги врзав со јаже
сите љубовни фантазии
сите желанија
од премолчување истоштени.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Се залепивме до него тупкајќи со нозете војнички и послушно. Редицата се нанижа права како стрела.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тогаш мора ноќе да си ги намачка рапавите раце со вазелин, а наутро мора на врвовите на прстите да си залепи фластер за да може да продолжи да работи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дамче го потфати и му залепи две трешници па тоа лелекајќи отпраши дома си.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ги залепивме носињата на стаклото и се загледавме во шарените книжни пари.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Службеникот бесно плукна на поканата и му ја залепи на вратата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ја залепил главата на решетките од кафезот и таинствено се насмевнал.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се обидов да станам и да се изгубам од куќата но болката во зглобот ме залепи за тревата. Одново паднав.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сонцето ги носи низ ветките и ги залепува на ѕидот.“
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Крсте го испушти надесно моливот, се наведе небаре да си го земе, ја подаде левата рака под клупата, го залепи левиот образ на самата штица и очите сами се вперија право во неа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нешто млако ми врви меѓу прстите и ми ги залепува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само осетив дека нешто ме крена нагоре и пак ме врати на земја. Ме залепи ко питулица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но јас упорно се залепив до неа и бев толку досадна што на крај таа ми кажа.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Неколку глави се залепија на прозорците од вагоните, за да видат каде се, и пак се загубија.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
На другата страна од санката на белиот патник се залепи самовилата со сребрена круна на челото.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Почувствува нов бран на пот како ја облева и ги залепи рацете до телото.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Се притајувам и убаво ги слушам чекорите. увото ми е залепено на земјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се доближија во темнината до калето и ги залепија главите на ѕидот да наслушуваат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
