запалка (ж.)
Ситниот лимар затропа со дрвените налани и ме осветли со џебна запалка; ми ја раскопча кошулата и се загледа во пликовите на моите гради.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Запалки на нагазување: притисокот се пренесува преку нагазното вретено на вретеното кое се соединува со контактниот испуст и го затвора струјното коло.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Една слаба рака со машки влакненца и широка бакарна алка се проби низ толпата околу масата и ѝ понуди запалка.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сосетката на седиштето ѝ даде запалка и ја замоли за една од малкуте цигари кои ѝ беа останале суви.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Совет: Ризикот останува, но нема причина за грижа сѐ додека избегнувате аеросоли, бензин за запалки и течности за чистење; никогаш не вдишувајте со пластична вреќа преку глава.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во џебот носиш цигари и запалка.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
А, за секоја евентуалија, за нечитачите, на тезгата ќе изложам грицкалици за нокти за нервозни гризачи, камен за распукани петици, жилети за очајници и фластери за оние што по сечење вени стануваат пишман, па, ако пишаниот збор случајно не им се допаѓа и оние од инспекторатот при министерствата за разни и безобразни, како и за сѐ и за ништо, може ќе бендисаат некое сино пенкалце или запалка со која ќе оди резервоар со плин за полнење за штедливи, со моето отпечатено име со златни букви на него, како кандидат за – ништо и за никаде!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Клечи така и липа суво и не знае кој (неговиот утрешен призрак можеби) се исправа од грчот на преврелата снага што е и не е негова и оди и се враќа со стара стаклена ламба и ја крши од вратата и ја вади ронсоновата запалка од џеб.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Го стиснав жарчето во пепелницата и пак ги најдов цигарите и запалката. Ја осветлив.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кабелската и интернетот паѓаат, во запалката нема бензин.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Просто бев шокирана. Од каде запалка во мојата ногавица, кога јас дури и не сум пушач.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Но ти си мртов, брате. Јас те видов пробиен со олово и со ишарана кожа од пламенот на агентската запалка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Секогаш некоја нога беше пократка и тогаш повторно морав да одам по нова кутија запалки.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Вади пакло цигари, му ја подава на Саздо; овој зема цигара, му се заблагодарува со нишање на главата, па откако ја навлажнува, го прифаќа огинот што шефот му го подава од скапоцена запалка.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Вади цигара. Ја држи во десната рака, во левата ја држи запалката.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
После ја изнајде својата запалка и го џишна во дното.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И така, една вечер еднаш неделно, Винстон минуваше по четири часа во парализирачка здодевност, навратувајќи едно на друго мали парченца метал кои веројатно беа делови од запалка за бомба, во една промајна, лошо осветлена работилница, во која удирањето на чеканите мачно се мешаше со музиката од телекраните.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Извади кутија лорд, си зеде цигара, го покани Љупчо, а нас не нѐ покани. Љупчо веднаш му ја принесе запалката.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ме фрлија мигум во лежалка на тивко крајбрежје, каде шумливите бранови го прелеваа сето она што Типот кој бараше запалка умееше да го каже.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
„Ќе пушиме по една“, рече Љупчо; од кутијата извади една цигара, важно ја чкрапна запалката и уште поважно тргаше над пламенчето - цигарата да се запали.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
