запустен (прид.)
Европа Ах ти прелепа божице што богот наш суров без поштеда и пардон те опаша грубо сега освета слатка ни спремаш судбината ко џамаданче ни ја кроиш и приспивни бајки ни редиш но не во сон сладок ами во очај и летаргија нѐ фрлаш Ах Зевсе ненаситен манијаку сексуален никаквецу од небесна сорта што несреќа на врат ни врза што грев в мозок ни жигоса та ни камшик ни пост велик оттаму не може да го истера Ах милост имај божице сјајна еве на колена клечиме пред портите на домот твој златен петиците ти ги целуваме прошка дај ни за гревот наш древен и прибери нè внатре бар малку тело запустено да одмориме и душа грешна да згрееме подај ни сал трошка од трпезата ти божеска и вечно името твое ќе го славиме и пелтечиме Маргина 35
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но Бугарија не го направи ни едното ни другото: не го направи првото, зашто Бугарите се сметкаџии и се готови да си ја земат Македонија ако им ја подари некој, а инаку – ако сака нека биде запустена.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Овој згустен миг никогаш не се повтори.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Таа остана во последната куќа на нашето семејство во егзил, со сега запустената врска со клучеви, од напуштените куќи крај морето и крај Езерото, но сѐ уште со пустата надеж дека некој, сепак, ќе им ги најде вистинските брави.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
За жал, често тие места ќе ги најдеме запустени.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Отшета од кејот на Вардар. Му се стори нечист и запустен.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Никогаш не помислив дека ќе минеш низ неволјите за да дојаваш дури до еден ваков стар, запустен ранч. Но, бескрајно си добредојден.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сега имав време и прилика да видам колку, всушност, мојот мил град беше запустен.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Потоа го следи вековното ропство на неговиот народ во Вавилон, далеку од татковината и запустениот храм, таму, на реките вавилонски...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Продавницата личеше на запустена дупка, со гнасно душеме, валкани полици, хаотично расфрлана стока, руинирани ѕидови зад полиците...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Зошто ѝ е катинарот на домата попленета - запустена?
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
А од левата страна имаше истакнато грди фотоси исечени од весници и списанија - превртени контејнери, расфрлен смет , околу кучиња и мачки бездомници, диви депонии, запустени дворови.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Таа знае дека учителот сака Арсо да го извлече од оваа запустеност овдешна, се радува, но повеќе ѝ е жал и мака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој мирно го поведе коњот кон шталата на едно запустено лозје, кое едно време беше гордост на еден фармер по име Фитваџијан.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Како што сигурно ти кажале, Свети Ѓоргија-Горг бил пред години разурнат и запустен, ама српскиот крал Милутин за свое спасение пак го подигнал, и, како што се правело при промена на секоја власт, и тој му ги потврдил на манастирот неговите права и имоти.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
