зајак (м.)
И сѐ така: еден се губи зад ридовите, а друг веќе се крева и нѐ брка ко зајаци.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колкав им е крвниот притисок и шеќерот На белосветските хуманитарци Кои на зајакот му велат да бега на ловџијата да пука И кои за своите самозададени мисии Папагалски повторуваат дека се мостови меѓу Исток и Запад?
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Разбирливо можев да претппоставам дека околу џиновскиот морков во таа зима се насобрале зајаци од сите краишта на Европа или само од скараните балкански земји.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ах таа негова снисходливост. Најнапред и самиот ќе укори а потоа да не се навреди ни козата ни зајакот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Јасно беше. „На зајак. Избега“, се сети. Да, јасно беше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А рисот веќе го имаше понесено во устата неговиот зајак и сега се оддалечуваше со својот поган крадешки чекор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зајакот одмагли нагоре и се изгуби низ коријата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Секогаш пред пушка ќе го дотера зајакот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Плодовите му се сторија слатки а не кисели, па седеше под нив и ги зобаше како зајак во недоумица на крстосница.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Го сторил син му од царот тебдил и го пратил кај момчето да купи еден од зајаците, колку пари ќе сакат, толку ќе му даел.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Луѓето втрчуваа во портите како зајаци.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зајакот не е во грмушките, зајакот стои среде друмот, а за она што се наоѓа зад капињакот остави времето само да го побара и да го открие.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дали си мераклија на собирање печурки, шумски јагоди и боровинки? А можеби си и неустрашив ловџија на кој му дошло преку глаа од тепање зајци, еребици и препелици.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
6. ОД ПУСТИОТ СТРАВ ЗАЈАКОТ СО ОТВОРЕНИ ОЧИ СПИЕ - тоа денес би му прилегало и на човекот.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Чекав да видам што ќе стори - ќе го спобрка ли зајакот со шапка на главата и дали тој зајак ќе почне да бега.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Кога ќе се разденеше, во снегот наоѓавме завеани зајаци и лисици, еребици и срни и разни други живинчиња. Маче до куче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оловото на старата огњарка ѝ ја проби плешката и излезе кај вратот. Во тоа свое бегање, волчицата и не го забележа зајакот што и го пресече патот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Со комарец тој се борел, но бегал од зајак сив.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Е, кога се врати една вечер татко ти од лов на зајаци, нели ни го раскажа она за чија што точност и самата навистина не сум сигурна.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Или пак ќе застрела срна, лос, ќе фаќа зајци во стапици.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
