збревта (св.)
Го видов сирото воле со бела дамка на челото. Лежеше на слабина и збревташе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ние, и гологлави макар, речиси безглаво зазбревтани сме на пат од едно бегајќи, кон друго трчајќи, сѐ така...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
