змејко (ср.)
- Ајде здраво ооо Змејко, - довикна Претседателот. - Среќно, - му одговори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не рекоа ни збор. Змејко само го фати за мишката и го поведе кон патеката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко истрча, и првпат во животот го виде оној старец испотен и заздишен. Блед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко стана и ја прибираше храната. Печката беше усвитена и мирисаше на леб што се потпечува. Беше едно угодно, сито чувство.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Јарчето се дотркала до нив и тука запре. Змејко замина по странката кон него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко му налегна на јадењето, а од тоа не можеше да го одели вниманието ни сето врашко скокаркање на немирното срнче во неговите нозе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Еј, ѓаволе, му рече Змејко. Што има? Срнчето на тоа само помрдна со увцињата, како да му рече да молкне, а потоа пак се скамени.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко не можеше да остане со тоа во себе. Истрча од канцеларијата. Старецот заминуваше нагоре, по средселото.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа ноќ Змејко чу многу работи за луѓето. Тој ги разбираше сите тие работи за луѓето, но тие некако многу тешко можеа да станат негови.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се притисна во ѕидот и исто онака потрепери. Но, Змејко сега знаеше токму што треба да стори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Низ нивното село поминуваа партизански единици. Заедно со повеќе мажи од селото во една од нив отиде и Змејко.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Гледам, - рече Змејко, како што би му рекол секому. Сакаше сѐ да сведе на тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Набргу се навечераа и позаспаа. Змејко спиеше на постелата, што си ја посла за себе во ќошот, а оние двајца легнаа на креветот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
18 Откако целосно се прочистив од сите можни чувства на заљубеност, бев сигурна во себе и знаев дека приказната со Змејко е конечно завршена.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тогаш нему на малиот Змејко, му се стори просто како да го виде црвениот лав на сонцето како се повлече во тревите и како остана спружен, а деновите од тоа добија нешто потпечено и безбојно. Како усни на жед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Слушнав тропање и разговор. Нешто се случува, се вратив во реалноста Дојде Змејко, со човекот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Насекаде беше само снег. А Змејко ни кај себеси не го поднесуваше тоа обѕрнување; уште веднаш налутено зачекори напред.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
