иго (ср.)
Ги стиснува забите, ги затвора клепките и натамина оди на своето место, го крева веленцето, полека се мушнува под него иго моли господ што побрзо да ја заспие.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Блажени да се твоите богодвижни прсти, тие му ја напишаа на мојот народ слободата од гревното иго.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
На неколку други платна гледачите го наоѓаа иго препознаваа портретот на безутешната Мериме, големата љубов на Фазли паша.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
