изба (ж.)
Во другата улица изби од земја неподвижен столб.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Со десната нога му го изби од рака, го фати за коса и молневито го повлече на страна.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Газдата го изби мртва пот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сувите дрва, штиците и черчевињата се запалија и веќе пламенот изби и до самиот врв; потоа се распламте до небо.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
В горите лисја капале - в избите веди м'скајат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Раскопани, буѓосани со обрачи 'ргосани, по темни изби мемливи ријат ги црвци смрдливи.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Загледан во книгата, Пискулиев полека се заборави, и престапувајќи од нога на нога, што му чинеше добро на колената здрвени од стоење, по некое време тој изби во првиот ред на групата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тоа зло длабеше во него и го раскинуваше, а тој не можеше ни да помисли некому да му се исповеда и да му се довери; па и кога тоа зло си ја заврши својата работа и изби на површина, никој нема да го познае; луѓето просто ќе речат: смртта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пот изби по 'рбетот на Винстон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но откога се смеша времево, и особено откако изби војната во Европа, старата книга почна да придобива сѐ поважна улога во берберницава, како да чекала стрпливо само за
тоа да се најде во ваков зол час.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И ќе продолжев така со правење гоблени, но во 1918 година изби пролетерската револуција.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
И како што е ненормално да се оди на спиење в изба, ненормално е постојано да се живее на катот.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Но од некоја мистична длабочина во него, безличен страв изби на површината на неговото битие.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Рози почувствува како виното ѝ изби на нејзините бледи образи. Ѝ го стопли и срцето, и покрај сето тоа, одвреме навреме низ телото ѝ минуваа бранови студенило - нејасен страв.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таа граѓанска војна што изби во Грција, по моја проценка (можеби не сум во право) беше лудост.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Го одбегна ударот, со десната нога му го изби штикот од рака и во истиот миг неговата тупаница се растовари во лицето на противникот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
