извика (св.)
Дајте ми круна од злато, ќе направам дворец од блато! Не, не, не, извикаа дечињата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
На глава круна ќе ставам и акробации чудни ќе правам... Не, не, не, извикаа дечињата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тој отпрво, зафатен со работа, не го забележа, но кога го виде зачудено ги покрена окалките: – О-хо, нашиот водоносец! – извика командантот весело, бришејќи си го со чисто бело шамиче замаглените стакла на окалките. – Каква чест! Седни.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
1. Еден Циган без цигулка Еден Циган без Циганка Еден Циган без дружина донеса денеска Замижано над постела тој стегаше раце суви борејќи се со некого заздиван Па наеднаш грабна дизгин невидлив и атот игрив го потера сиот в пот и распеан Но в час коњот се исплаши и се сопна Тој извика на уста со топла пена румена Не го крена коњот сакан Не намести нови жици Под чергата в пламен сета замолча Еден Циган без дружина еден Циган без Циганка еден Циган без цигулка однесоа денеска.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Но конкуренцијата со Бугарија од страна на Србија по македонското прашање од политичка и национална страна ги извика на политичката сцена и самите Македонци.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тогаш садриазамот се подисправи во седлото на коњот и со слободната рака, во другата, во десната, го држеше јатаганот, го извика кај себе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Од возот ќе слегуваат момчиња и девојки и ќе ги извикуваат имињата што ги бараат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ева, ручекот е готов - извика нејзината мајка од прозорецот кој гледаше право во лулашката.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Овој извика некоја шифра место порачка во баџата на скарата и се наведна зад шанкот кај бочвето - и да го наполни бокалот и да ја испразни в уста маштрабата под чепот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сетив болка во зглобот на стапалката и несвесно извикав.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Секој од стражарите ја држеше жената за по еден крај, додека таа риташе и им се извикуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зимаа стркала топка од бели мисли но ти не извика топла е студенината на снегот Па сега без прекин чекориш по тенкиот млаз од светлината што како пат виножитен се распнал меѓу погледите и води во густата жижа на едно познато молчење Се чудиш зошто се гранките во превезот румено бел проѕирни како мирната и широката мрежа на очите Но колку и да се надвесени тие над мртвите води сепак би те грабнале на раце
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Радосно мавтавме и извикувавме ете го рејзот пристигнува.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Јас ќе бидам принцеза! највредната сум пчелка, од мојата генеза. Не, не, не, извикаа дечињата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- Ќе дојдат... шипинки! - радосно извика Трајче. Тенковите не можат да се качат тука в планина.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Извикуваа пароли во кои славеа прогресот на народниот дух, ослободувањето од дотогашните лажни вредности, викаа: „Да живее народната уметност!“, ги застрашуваа сите оние за кои сметаа дека не се декларирани.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Уште кога го видов снегот на Алилово сиот искрвавен ми дојде да извикам Крвави Водици, но за да не ги исплашам луѓето си премолчив, вели Максим гласно и не свртувајќи се назад, спрема Лазора и спрема другите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Вака прогнат на тврд камен во една пештера меѓу лисици и дождалци немам сили да се извинувам и да извикувам пароли.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се разбира дека и тој извикуваше со останатите: беше неможно да се однесува поинаку. секогаш го исполнуваше со ужас.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од падот остро извика од болка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
