извини (св.)
Извини што се видовме, му велам на возачот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Влегов, се извинив за задоцнувањето; Фискултурецот рече да донесам писмено оправдание за доцнењето; рече дека сум целосно неодговорен; јас се согласив, и реков: „Добро, може ли сега, како неодговорен, да седнам?“ Тој покажа со раката и јас седнав.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Рекламен простор за клаустрофобични реклами Извежбана рамнодушност, како извинување за грешка која не си ја направил.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Извини но секој од нас на свој начин си го замислува тоа принудно заминување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ако гледаме така на трудот и ако искрено сакаме да се оддолжиме пред нашиот народ, тогаш не ќе се извинуваме дека нема почва за културно работење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Немојте да ме сфатите дека на разделбава барам извинување од вас. Не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се промушнав низ луѓето не извинувајќи се и излегов напред.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Отидов да ви купам прстен во знак на извинување.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Уште еднаш ве молам да ме извините.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Отрча со солзи по коридорот, и јас попусто ја довикував да ѝ се извинам.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Им се извинуваат и им ги креваат главите. Се обидуваат да ги оживеат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се сети жената и почна да се туфка: се извинува ако згрешила нешто.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со други зборови: комитетот ми дава возможност за една година да се извинувам за неисполнувањето на реформите а после не ќе ги воведам, зашто тие ќе остарат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Вака прогнат на тврд камен во една пештера меѓу лисици и дождалци немам сили да се извинувам и да извикувам пароли.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На трпезариската маса на која немаше ништо оставив ливче со лого од конференцијата на кое пишуваше „извинете“.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Или ќе помислат дека им се причинило оти те виделе. Дали ќе дојдат да ми се извинат?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Извинете, јас го сакам селото и мојот позив, но не можам да работам под овие услови и затоа си одам.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Деновиве добивме едно честно писмо од Белград во кое меѓу останатото пишува: „ Јас никогаш не можам да ѝ заблазнувам на личност која се зафатила да критикува луѓе кои не ги познава и од кои никогаш не барала извинување.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Извини“, прошепотев, упатувајќи ѝ еден кучешки поглед на каење. „Не знаев.“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Зашто, ако женското е со шапка, или ако носи свилени чорапи, или ако в раце држи некакво кутре или пак има златен заб в уста, тогаш таквата аристократка и не е некакво женско, туку, да ми извините, мазно место.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
