излета (св.)
Кметот пламна со стиснати заби: - Надвор! Да не те видам повеќе! ... Излетав како удрен со клоца. ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Од двете оружја се слушна пукање, и сетне два куршума со пискот зол излетаа, барајќи месо: едниот го сретна, и Кузман сети силен бол во рамото, кај одлево клучницата со зглобот лопатниот го крепи дел; а другиот во правта закачи, свирејќи злобно но без да сретне жива цел.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Некои војници во тие пијанства ќе ја грабнат пушката и ќе излетаат од окопата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ветровите што со тебе ноќевале излетаа ко црвени пеперуги Патува сега таа румена шума таа добра сенка на твојата смиреност таа ведра чадовина О ружо на пладнето дали тоа во нас се населува нова вртоглавица Во белиот камен покрај патот израснува еден румен знак Твојот цут во каменот се враќа Дали е тоа предзнак и за нас што дојдовме многу од далеку во тихиот предел на спомените.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Мастиката му се излева од раката, пепелта од цигарата паѓа на сите страни а од устата му излетуваат колку зборови уште повеќе плунки.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Да можам би излетал во дворот и најпрво кметот би го задавил.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Боге попушти да притиска на педалот за гас кога стрелката на патот му се изгуби пред очи, но колата ги фаќаше свиоците како нишалка на рингишпил - тамам мислиш ќе излета таа ќе се врати и ќе се исправи, и во наредниот момент е подготвена да ја повтори истата игра на другата страна.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тенкиот свилен фустан полн со набори, се вееше, се пафташе како на силен ветер, а ѝ се пафташе и опашката од косата и ѝ поигруваа обетките и огрлицата на гушата спуштена на широкото деколте на фустанот и браздичката меѓу дојките кои при силното вртење потскокнуваа како да сакаа да излетаат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Овие изгладнети ѕверови ќе излетаат од кафезот како куршуми.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека спиел од неговата уста излетала жолта пеперуга.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Јас можеби и ќе му кажев, ама мене тогаш во очите ми навреа солзи и за да не ме види, јас речиси излетав од неговата канцеларија надвор од ходникот“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ама и срцето сака да ми излета.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Надлежните од ЈП Дрисла велат дека причината за ова е инцидентот: едно од возилата на ЈП Комунална хигиена излетало од пристапниот пат што води до манипулативното дело во депонијата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Излетавме како сачми низ вратата.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Излетуваш надвор и не знаеш кај беше земјата, кај отиде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Леските се стресоа, исто како на тоа место да се разбуди некој одамна изгаснат вулкан, снегот се разлета на сите страни, а оттаму уште во истиот миг се подаде огромното црно клопче на телото на оној негов прекрасен, како излеан од некој црн метал настрхнат самјак, чиктисан уште со својот прв скок, со кој што излета од леските, право кон него, право кон чамовото стебло крај него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа плаче - ќе излета: го шири и го собира мешето и претка со рачињата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Коле замавна со рака и каменот со писменцето излета кон колибите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Прочуениот човек од гума Август Рицман ќе излета од грло на голем топ и ќе пробие три пламени обрачи. Сјајна, незаборавена точка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Дури кога сторив крст на градите и погледнав кон иконата чудото прекутрупа излета низ прозорецот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
