изолационизам (м.)
Во такви услови печатот на САД ја презел на себе активната партиципација во анимирањето на јавноста околу потребата да се напушти изолационизмот и во алармирањето на опасноста од фашизмот не само за Европа туку и за САД, кои се чувствуваа сигурни зад океанот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
По неочекуваниот и брз пораз на француската војска и евакуацијата на британските сили од Денкерк, САД не можеле да сметаат на својот изолационизам, бидејќи прашањето за опстанок на Велика Британија станало прашање за опстанокот на САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Во напуштањето на излолационизмот во САД, кој бил една од главните пречки за влегувањето на САД во војната, голема улога одиграл американскиот печат, којшто го мобилизирал јавното мислење околу настојувањето САД да ја напуштат таа политика и директно да се вклучат во борбата против силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
По ова, САД повеќе не можеле да сметаат на својот изолационизам, бидејќи прашањето на опстанокот на Велика Британија станало и прашање на независноста на САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Домашните регименти на мрачњаци и хоштаплери во поново време се пополнуваат со странци коишто во нашите медиуми ги заговараат сталинизмот, старорускиот палеолитски шовинизам, масовната директна акција, тевтонските фашизми, перонистичките популизми, пиночеовскиот милитаризам, изолационизмот, националсоцијализмот на кафеани и работнички хали.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
По искуството што го имале на европската почва по завршувањето на Првата светска војна и неуспехот на политиката на Вилсон со неговите „Четиринаесет точки“, САД се повлекле во изолационизам*, кој во почетокот на Втората светска војна сѐ уште имал свои приврзаници во САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Иако Гутов ни одблизу не е секташ или изолационист, марксистичката мисла е вредна по тоа што таа школа на европската мисла беше единствена за Русија во 20 век.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
