исклоца (св.)
Ме исклоцаа надвор, а уште се држам за лице.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се држам така за Перипелицина, ми удираат жилите, ќе ме исклоцаат дамарите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А меѓу камењата: истуркани празни кревети, исклоцани куќни посатки, подгорени ѕидни појаси и скали кои веќе не водат никаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И, влечејќи го за уши, ќе го исклоцаше од дворот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Ќе те чекам со чеканот на маж ми што го исклоцаа за да се собираат во кундале над мојава глава, се разгневила.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Леле, господе боже, ќе ми ја исклоца утробата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И колку многу цвеќе исклоцавме, искинавме, изгазивме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се завива со сѐ што има внатре, но ништо не помага: ѝ се тресе снагата, ѝ штракаат вилиците; од студ се буди; гледа: Бандо во немирниот сон ја исклоцал со нозете покривката од неа и ја оставил гола.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
