искове (св.)
Телото првин го измија од земјата со водата донесена во котле, потоа го легнаа во приготвениот дрвен сандак искован од груби штици, и сандакот го заковаа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во меч те исковав во црвен меч со бели сечива.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
За сите овие настани живиот дух на потковичаните исковал едночудо приказни, а животот до ден-денешен ги додржал.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но, токму таа точка беше нејзиниот екран, се гледаше себеси но и оној кој беше „искован“ од нејзиниот сон.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Ќе го закопаш гневот во метален сон Потоа сонот ќе го однесеш на ковач Да искове од него меч Сечилото ќе треба да отстои Во смрзнато срце на змија Растена на најлудо сонце Да блескоти Да блескоти Да блескоти Со вулканско црвенило“.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
“ ПСАЛМ 2 Изучувајќи ги медицинските науки мене ме возбуди фактот дека човекот во својата крв има точно толку железо колку што е потребно за да се исковат доволно клинци за едно распетие.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Волците сигурно не ќе можат да се вовлечат меѓу добитокот, плевната беше ѕидана здраво, вратите беа цврсти од дебело, дабово дрво, а и таванот над кошарата целиот беше искован со штици.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
